Jan Lanckoroński (kustosz sandomierski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Lanckoroński

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki

Jan Lanckoroński herbu Zadora – kustosz sandomierski w latach 1657–1659, kanonik krakowski i lwowski, scholastyk kamieniecki.

Syn wojewody ruskiego Stanisława i Aleksandry Sienieńskiej.

Elektor Jana III Sobieskiego z województwa podolskiego.

• Ludwik Łętowski, Katalog biskupów, prałatów i kanoników krakowskich. T.3 Prałaci i kanonicy krakowscy, Kraków 1852, s. 229.
• Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186–1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 174.
• Herbarz Polski, t. XIII, Warszawa 1909, s. 338.]