Jan Mioduszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Narodowość | polska |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki |
Jan Ostoja-Mioduszewski herbu Ostoja (1831-1910) – polski artysta malarz, absolwent Akademii Petersburskiej, uczestnik i laureat Wystawy Światowej w 1867 r. w Paryżu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jan Ostoja-Mioduszewski studiował na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu a następnie we Francji[1]. Mieszkał i pracował w Paryżu. W roku 1904 zorganizował wystawę indywidualną w Petersburgu. W 1906 roku wziął udział w Salonie Paryskim. Prezentował swoje prace na wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Był nagradzany i wyróżniany - otrzymał m.in. medal i dyplom na Wystawie Światowej w 1867 roku w Paryżu. Prace Miduszewskiego znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzeach. Spośród najbardziej znanych jego obrazów Encyklopedia Orgelbranda wymienia Krakowiaka i Powódź[2]. Twórczość Mioduszewskiego jest ceniona głównie w Rosji, gdzie obraz Caryca Katarzyna czytająca list jest eksponowany w Galerii Tretiakowskiej[3].
- Portret kardynała Jana Puzyny
- Portret Franciszka Duchińskiego
- Portret Bohdana Zalewskiego
- Caryca Katarzyna czytająca list - obraz Mioduszewskiego z 1861 roku
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wielka ilustrowana encyklopedja powszechna, t. X, Kraków 1931, s. 246 (hasło: Mioduszewski Jan Ostoja).
- ↑ S. Orgelbranda Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami, t. X, Warszawa 1901, s. 210 (hasło: Mioduszewski Jan).
- ↑ Państwowa Galeria Tretiakowska. Katalog kolekcji. Malarstwo XVIII-XX wieku, t. IV, Malarstwo drugiej połowy XIX wieku, Moskwa 2001.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Państwowa Galeria Tretiakowska. Katalog kolekcji. Malarstwo XVIII-XX wieku, t. IV, Malarstwo drugiej połowy XIX wieku, Moskwa 2001.
- J. Maurin-Białostocka, Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających: malarze, rzeźbiarze, graficy, t. V, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971, s. 579-580.
- S. Orgelbranda Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami, t. X, Warszawa 1901, s. 210.
- Wielka ilustrowana encyklopedja powszechna, t. X, Kraków 1931, s. 246.