French
DeutschJan Orgelbrand – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 25 lipca 1948 |
|---|---|
| Stopień instruktorski | |
| Data przyrzeczenia harcerskiego | 1958 |
| Organizacja harcerska | |
| Zastępca naczelnika ZHP | |
| Okres sprawowania | od 1989 |
| Przewodniczący Naczelnego Sądu Harcerskiego ZHP | |
| Okres sprawowania | od 17 stycznia 2009 |
| Odznaczenia | |
 | |
Jan Krzysztof Orgelbrand (ur. 25 lipca 1948 w Warszawie) – polski prawnik, dziennikarz, wydawca i polityk, instruktor Związku Harcerstwa Polskiego, harcmistrz, zastępca naczelnika ZHP (1989–1990), przewodniczący Naczelnego Sądu Harcerskiego ZHP (2009).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1966)[1] podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Brał udział w wydarzeniach marcowych w 1968. W latach 70. współpracował z Ośrodkiem Dokumentacji i Studiów Społecznych (utworzonym przez Janusza Zabłockiego), pracował w redakcji tygodnika „Za i Przeciw”.
W 1980 został członkiem NSZZ „Solidarność”, był wiceprzewodniczącym komisji zakładowej. W marcu 1981 brał udział w głodówce stanowiącej protest wobec działań władz Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego.
W latach 1990–1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Świata Młodych”. Reaktywował Wydawnictwo Orgelbrandów (założone w 1829). Później związany z instytucjami ochrony zdrowia, był dyrektorem zakładu opieki zdrowotnej, a od 2005 pracownikiem Ministerstwa Zdrowia (m.in. jako zastępca dyrektora departamentu). Od 1 stycznia 2008 do sierpnia 2012 był zastępcą głównego inspektora sanitarnego[2]. W latach 2013–2022 członek zarządu Mazowieckiego Centrum Rehabilitacji STOCER.
Należał do Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy i partii Suwerenność-Praca-Sprawiedliwość[3], został też sekretarzem generalnym Chrześcijańsko-Demokratycznego Instytutu im. Ignacego Paderewskiego. Od 2001 był związany z Platformą Obywatelską, objął funkcję przewodniczącego jej struktur na Mokotowie, kandydował też z jej ramienia m.in. w 2001 i 2015 do Sejmu. W 2022 dołączył do partii Centrum dla Polski[4].
Od 1965 instruktor harcerski w Związku Harcerstwa Polskiego. W 1989 był zastępcą komendanta Chorągwi Stołecznej ZHP[5], a w latach 1989–1990 – zastępcą naczelnika ZHP. Następnie był członkiem Naczelnego Sądu Harcerskiego ZHP, w 2006–2009 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego, a od stycznia do grudnia 2009 – przewodniczącego tego organu. Ponownie w składzie NSH w latach 2005–2013 i 2017–2022, był jego wiceprzewodniczącym.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (2001)[6]
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Praprawnuk Samuela, prawnuk Hipolita, wnuk Bolesława[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1966. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-05].
- ↑ Informacje na stronie GIS. [dostęp 2020-05-17].
- ↑ Informacje na stronie romaszewski.pl. [dostęp 2020-05-17].
- ↑ Centrum dla Polski dołącza do Koalicji Polskiej. Jesienią kongres nowej partii. tvn24.pl, 2 maja 2022. [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Adam Czetwertyński, Andrzej Rzuchowski (red.): Historia Chorągwi Stołecznej Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1956–2010 kadencjami pisana: zbiór podstawowych dokumentów. T. II. Warszawa: Komisja Historyczna Chorągwi Stołecznej ZHP, 2012, s. 102–103. ISBN 978-83-61718-20-8. OCLC 823706924.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 16 maja 2001 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 23, poz. 405).
- ↑ Andrzej Dworak: Harcerz jak z encyklopedii. polskatimes.pl, 29 maja 2009. [dostęp 2022-05-17].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Orgelbrand, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-10-28].
- Curriculum vitae na stronie Związku Harcerstwa Polskiego. [dostęp 2020-05-17].