Jan Ossoliński (wicewojewoda łódzki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Wincenty Ossoliński

Data i miejsce urodzenia	26 października 1886 Bochnia
Data śmierci	1977
Wicewojewoda łódzki
Okres	od 1 marca 1926 do października 1926
Przynależność polityczna	PSL „Piast”
Poprzednik	Władysław Łyszkowski
Następca	Stanisław Lewicki

Jan Wincenty Ossoliński herbu Topór^[1] – (ur. 26 października 1886 w Bochni, zm. 1977)^[1] – doktor nauk prawnych, urzędnik państwowy, wicewojewoda łódzki (1926).

W 1904 ukończył gimnazjum w Bochni. Następnie w 1909 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1911 uzyskał stopień doktora^[2]. Początkowo pracował w latach 1911–1914 jako koncepista Namiestnictwa we Lwowie, a w od 1914 jako koncepista Namiestnictwa w Linz. Następnie służył w wojsku, w którym pełnił funkcję okręgowego komisarza wojskowego w Lubartowie. W latach 1919–1921 pracował jako radca w Ministerstwie Aprowizacji, a następnie przeniósł się do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych^[2]. W 1924 uczestniczył w rokowaniach handlowych z Niemcami jako delegat MSW^[3]. W MSW osiągnął stanowisko naczelnika Wydziału Ochrony Granic^[2] oraz współorganizował Korpus Ochrony Pogranicza^[3]. Od 1 marca 1926 do listopada 1926 pełnił funkcję wicewojewody łódzkiego, a po przewrocie majowym i internowaniu wojewody Ludwika Darowskiego pełnił obowiązki wojewody łódzkiego do czasu przyznania tej funkcji Władysław Jaszczołtowi^[2]. W latach 1927–1930 był naczelnikiem wydziału BGK^[3].

Był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”^[2].

Był synem buchaltera i wiceburmistrza Bochni Adolara Ossolińskiego (1858–1921) i Idy z hrabiów Durfort Lasko (ur. 1861) o korzeniach francusko-włoskich. Miał trzy siostry: Jadwigę, Helenę, Marię i brata Jerzego Antoniego^[2].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 73, rząd: miejsce: 14)^[1].