Jan Popek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Popek (ur. 29 stycznia 1942 w Korytynie, zm. 25 grudnia 1980 w Lublinie) – polski malarz i grafik.

W 1961 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu i rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował tam w latach 1961–1967 na Wydziale Malarstwa i Grafiki, obrał dwie specjalizacje równolegle, były to malarstwo ścienne i grafika. Jego wykładowcami byli m.in. Aleksander Rafałowski, Andrzej Jurkiewicz, Artur Nacht-Samborski, Andrzej Rudziński i Józef Pakulski. Po ukończeniu studiów powrócił do Zamościa i zatrudnił się w liceum do którego sam kiedyś uczęszczał. Po skandalu wywołanym prezentacją gwaszy z aktami kobiecymi Jan Popek opuścił Zamość i przeniósł się do Lublina. W 1972 został pracownikiem UMCS, wykładał malarstwo i rysunek w Instytucie Wychowania Artystycznego. We wrześniu 1975 otrzymał stanowisko adiunkta.

• 1965 w Klubie Studenckim Dziekanka w Warszawie
• 1967 w BWA w Zamościu
• 1967 w Bejrucie (Liban)
• 1973 w Lublinie (uznawana za najważniejszą w twórczości artysty)

• Eliza Leszczyńska-Pieniak. Między nostalgią a spełnieniem ; O życiu i twórczości Jana Popka. „Akcent; czasopismo poświęcone literaturze pięknej, sztukom plastycznym i naukom humanistycznym”, 2010. Wydawnictwo Lubelskie. ISSN 0208-6220. brak numeru strony
• Jan Popek, Tadeusz Kwiatkowski-Cugow, Stanisław Popek. Dziennik (fragmenty) ; Dziennik żałoby ; O Janie. „Akcent; czasopismo poświęcone literaturze pięknej, sztukom plastycznym i naukom humanistycznym”, s. 157–170, 1982. Wydawnictwo Lubelskie. ISSN 0208-6220. 

• Malarstwo Jana Popka. zpaplublin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].