French
DeutschJan Strwiąż-Smolnicki – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 kapitan pilot | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 kwietnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
.svg){kind=small}
Jan Strwiąż-Smolnicki (ur. 6 kwietnia 1897 w Ostrogu, zginął 18 kwietnia 1920 w Gajach Wielkich) – kapitan pilot Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jan Strwiąż-Smolnicki urodził się na Wołyniu. Wykształcenie zdobywał w korpusie kadetów, który znajdował się w Kijowie. Ukończył 4 miesięczny kurs po którym awansował na stopień chorążego oraz otrzymał przydział do jednostki grenadierów gwardii. Następnie w pułkach piechoty walczył na froncie[1].
Po otrzymaniu informacji, że we Francji tworzone są polskie oddziały, zrzucił rosyjski mundur i mając zgodę misji francuskiej wyjechał do Anglii, a następnie udał się do Paryża, gdzie zgłosił się do Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera i wstąpił w jej szeregi[2]. Otrzymał w niej przydział do 3 pułku strzelców polskich na stanowisko dowódcy 9 kompanii[1].
Służąc w piechocie, zwrócił się z prośbą o skierowanie go do szkoły lotniczej i po jej pozytywnym rozpatrzeniu znalazł się w pierwszej grupie polskich oficerów odkomenderowanych do szkoły lotniczej w Dijon[3]. Szkołę ukończył 5 sierpnia 1918 i po otrzymaniu skierowania udał się do wyższych szkół pilotażu w Vineuil, Pau, Biscarrosse i Avord. 15 kwietnia 1919 rozkazem dowódcy armii gen. Józefa Hallera, został mianowany kapitanem z przydziałem do 59 eskadry Breguetów i z którą 6 maja 1919 wyjechał do Polski[1].
Od 2 września 1919 pełnił funkcję dowódcy tejże eskadry[4]. 18 kwietnia 1920 z lotniska pod Tarnopolem wystartował do lotu z sierż. mech. Władysławem Wierzbickim[5]. Podczas lotu kontrolnego samolot Breguet nr 7490, w rejonie wsi Gaje Wielkie, wpadł w korkociąg i spłonął po uderzeniu w ziemię[6].
Za wybitne zasługi bojowe kpt. Jan Strwiąż-Smolnicki pośmiertnie został odznaczony laurowym wieńcem Polowej Odznaki Pilota[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Romeyko 1933 ↓, s. 308.
- ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 77.
- ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 78.
- ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 170.
- ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 56.
- ↑ Popiel 2014 ↓, s. 34.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Hubert Mordawski: Polskie lotnictwo wojskowe 1918-1920 : narodziny i walka. Poznań ; Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Oddział Publicat, 2009. ISBN 978-83-245-8844-2. OCLC 750811729.
- Adam Popiel: Wypadki śmiertelne w lotnictwie polskim 1918-1939. Chmielów: PANDORA, 2014. ISBN 978-83-61674-02-3. OCLC 1063590563.
- Marian Romeyko: Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
- Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.