Jan Wieczorek (lekkoatleta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Wieczorek

Jan Wieczorek na Mistrzostwach Polski w dziesięcioboju w Wilnie 1931
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1900 Wólka Brzezińska
Data i miejsce śmierci	9 marca 1951 Łódź
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Pabianice 1930 pięciobój złoto Kraków 1930 dziesięciobój złoto Warszawa 1931 pięciobój złoto Bydgoszcz 1932 pięciobój złoto Królewska Huta 1932 dziesięciobój złoto Poznań 1934 bieg na 110 m przez płotki srebro Wilno 1927 pięciobój srebro Warszawa 1928 skok o tyczce srebro Wilno 1928 dziesięciobój srebro Poznań 1929 skok o tyczce srebro Warszawa 1929 dziesięciobój srebro Lwów 1931 dziesięciobój srebro Białystok 1933 pięciobój srebro Lwów 1934 dziesięciobój srebro Lublin 1935 pięciobój brąz Warszawa 1927 skok o tyczce brąz Warszawa 1932 bieg na 110 m przez płotki brąz Bydgoszcz 1933 bieg na 110 m przez płotki brąz Białystok 1935 bieg na 110 m przez płotki Halowe mistrzostwa Polski złoto Przemyśl 1935 bieg na 50 m przez płotki srebro Przemyśl 1935 skok w dal brąz Przemyśl 1933 bieg na 50 m przez płotki brąz Przemyśl 1933 skok w dal brąz Przemyśl 1934 bieg na 50 m przez płotki
Odznaczenia

Jan Wieczorek (ur. 17 maja 1900 w Wólce Brzezińskiej, zm. 9 marca 1951 w Łodzi^[1]) – polski lekkoatleta, mistrz i rekordzista Polski.

Był wszechstronnym lekkoatletą. Zdobywał mistrzostwo Polski w pięcioboju w 1930, 1931 i 1932, w dziesięcioboju w 1930 i 1932 oraz w biegu na 110 m przez płotki w 1934. Był wicemistrzem Polski w skoku o tyczce w 1928 i 1929, w pięcioboju w 1927, 1933 i 1935 oraz w dziesięcioboju w 1928, 1929, 1931 i 1934, a także brązowym medalistą w skoku o tyczce w 1927 i w biegu na 110 m przez płotki w 1932, 1933 i 1935^[2].

Był również halowym mistrzem Polski w biegu na 50 m przez płotki w 1935, wicemistrzem w skoku w dal w 1935 oraz brązowym medalistą na 50 m przez płotki w 1933 i 1934 oraz w skoku w dal w 1933^[3].

Był rekordzistą Polski w biegu na 110 m przez płotki (15,5 s 14 października 1934 w Wilnie) oraz w pięcioboju (3828,77 p 13 sierpnia 1932 w Wilnie)^[1].

W latach 1928–1934 startował w siedmiu meczach reprezentacji Polski (12 startów), bez zwycięstw indywidualnych^[4].

Rekordy życiowe Wieczorka^[1]:

Był zawodnikiem 3 pułku saperów (1922–1933) i Śmigłego Wilno (1934–1937).

Służył w 3 pułku saperów wileńskich w latach 1922–1939. W stopniu starszego sierżanta brał udział w kampanii wrześniowej. Od 1944 walczył w szeregach Ludowego Wojska Polskiego w 5 Brygadzie Saperów, a później służył w 12 Dywizji Piechoty, dochodząc do stopnia kapitana^[1].

Jego wnuk Jerzy Wieczorek również był znanym lekkoatletą, medalistą mistrzostw Polski i reprezentantem Polski w biegach sprinterskich^[5].

• Srebrny Krzyż Zasługi (17 stycznia 1939)^[6]

• Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984. Brak numerów stron w książce
• Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919–1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985. Brak numerów stron w książce
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony – Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 233–234. ISBN 83-9136-63-9-1.
• Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920–2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6. Brak numerów stron w książce