Jan Wojnarski (malarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Wojnarski

Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1879 Tarnów
Data i miejsce śmierci	14 października 1937 Kraków
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Józef Wojnarski (ur. 1 grudnia 1879 w Tarnowie zm. 14 października 1937 w Krakowie) – polski grafik, malarz, profesor ASP w Krakowie.

Pochodził z rodziny kościelnego organisty. Od 1902 studiował na krakowskiej ASP pod kierunkiem prof. Floriana Cynka, Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego. W latach 1904–1905 odbył artystyczną podróż do Włoch. Po powrocie rozpoczął naukę grafiki warsztatowej w pracowni prof. Józefa Pankiewicza.

Od 1911 pracował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, początkowo jako młodszy asystent, potem asystent a od 1929 jako profesor na Wydziale Grafiki.

Jego pejzaże otrzymywały liczne wyróżnienia na krajowych i międzynarodowych wystawach. W 1937 zdobył złoty medal na międzynarodowej wystawie w Paryżu. 11 listopada 1937 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1].

Malarstwo Wojnarskiego to przede wszystkim pejzaże, najczęściej niewielkich formatów, zdradzające duży wpływ szkoły Jana Stanisławskiego.

Szczególnie znane są prace graficzne Wojnarskiego, wykonywane najczęściej technikami akwaforty, miedziorytu i litografii. Wykonana w latach dwudziestych XX w. barwna litografia Portret własny znajduje się w zbiorach Muzeum Brytyjskiego. Wiele prac Wojnarskiego znajduje się w Muzeum Narodowym w Krakowie i Muzeum Narodowym w Warszawie.

Żonaty z Kazimierą Musiałowicz, ojciec Jana i Krzysztofa.

Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera GC-1-13)^[2].

• Beata Lewińska-Gwóźdź:Jan Wojnarski Malarstwo, grafika i rysunek, Bernardinum, Pelplin, 2004, ISBN 83-87668-63-X.

• Gazeta.pl: Ród Wojnarskich
• Genealogia w portalu Genealogia potomków Sejmu Wielkiego
• Reprodukcje prac w bibliotece Polona