Jan Ziembicki (rotmistrz) – Wikipedia, wolna encyklopedia
kapitan piechoty | |
Data i miejsce urodzenia | 15 października 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 16 marca 1937 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | 3 Pułk Piechoty (LP) |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Jan Gwalbert Edward Ziembicki (ur. 15 października 1896[a] w Proszowej, zm. 16 marca 1937 we Lwowie) – rotmistrz Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 15 października 1896 we wsi Proszowa, w ówczesnym powiecie tarnopolskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława Ziembickiego h. Półkozic (1852–1919) i Wandy Angelli z d. Demele (1870–1950)[2][3][4]. Miał siostrę Helenę Rosalię po mężu Radnicką (1898–1980)[5], drugą siostrę (1892–1919) oraz brata Grzegorza (1905–1963)[4]. Był harcerzem 7 drużyny przy Sokole-Macierzy we Lwowie.
Podczas I wojny światowej w szeregach 13 kompanii 3 Pułku Piechoty Legionów walczył w Małopolsce Wschodniej. Następnie został wcielony do 5 szwadronu 2 Pułku Ułanów, z którym przeszedł całą kampanię aż do jego rozwiązania w 1918. W wojnie 1918–1921 walczył jako ochotnik Szwadronu Kawalerii Lwowskiej „Wilki”. Po wojnie ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii i pełnił służbę m.in. w 5 Pułku Strzelców Konnych w Tarnowie[6][7][8][9]. 27 stycznia 1930 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 44. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[10]. W październiku 1931 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[11][12], później do 6 Pułku Strzelców Konnych w Żółkwi.
Zmarł 16 marca 1937 we Lwowie[13]. Dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa[14] .
Był mężem Kazimiery Ziuty z d. Dziedzic (1901–1978)[15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1932)[16]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[17]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[18][17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[14]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[14]
- Krzyż Obrony Lwowa[19]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 264.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-02-28].
- ↑ Jan Gwalbert Ziembicki [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-11-21] .
- ↑ a b Jan Gwalbert Ziembicki h. Półkozic [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-11-21] .
- ↑ Helena Rosalia Radnicka (Ziembicka) [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-11-21] .
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 662, 686.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 590, 609.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 321, 355.
- ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 45, 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 27.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 331.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 154, 812.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 59.
- ↑ a b c Nekrolog ↓.
- ↑ Kazimiera Ziuta Ziembicka (Dziedzic) [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-11-21] .
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 154.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Informacja o odznaczeniu na nagrobku (w 1937).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 77, s. 6, 1937-03-18. Warszawa.
- Stanisław Rudziński. Ś.p. rtm. Jan Gwalbert Ziembicki. „Polska Zbrojna”. 79, s. 4, 1937-03-20. Warszawa.
- Żołnierze Niepodległości : Ziembicki Jan, ps. „Wojciech”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-02-28].
- Żołnierze Niepodległości : Ziembicki Gwalbert. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-02-28].