Jarosław Jóźwiak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jarosław Jóźwiak

(22.11.2018)
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1983 Nowy Dwór Mazowiecki
Zawód, zajęcie	polityk
Edukacja	prawnik kanonista
Alma Mater	Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
Stanowisko	wiceprezydent Warszawy (2014–2016)
Pracodawca	Urząd m.st. Warszawy i jednostki podległe
Partia	Platforma Obywatelska
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jarosław Tomasz Jóźwiak (ur. 4 lutego 1983 w Nowym Dworze Mazowieckim) – polski prawnik kanonista, polityk, samorządowiec, w latach 2014–2016 wiceprezydent Warszawy.

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji oraz Wydziale Prawa Kanonicznego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, a potem studia podyplomowe z zarządzania administracją w Akademii Koźmińskiego^[1].

Mieszkaniec Warszawy wcześniej związany z Legionowem. Od 1999 związany z Fundacją Joanny Fabisiak „Świat na TAK” – początkowo jako wolontariusz, laureat konkursu dla młodzieży „Ośmiu wspaniałych” organizowanego przez fundację, następnie koordynator programu rozwoju i tworzenia grup wolontariackich, a w latach 2001–2006 członek zarządu fundacji odpowiedzialny za finanse i organizację^[2][3].

Działacz Platformy Obywatelskiej. Wysoki urzędnik w Urzędzie m.st. Warszawy od czasu objęcia urzędu prezydenta Warszawy przez Hannę Gronkiewicz-Waltz w 2006: początkowo p.o. wicedyrektor gabinetu prezydenta Warszawy, odpowiedzialny za współpracę z radą miasta, nadzór nad dzielnicami, przygotowanie rocznic i wydarzeń ważnych dla stolicy oraz współpracę zagraniczną. Był pełnomocnikiem wyborczym w ratuszu, zajmował się też organizacją uroczystości po katastrofie pod Smoleńskiem oraz koordynacją działań służb podczas powodzi^[4]. Następnie od 2013 dyrektor Centrum Komunikacji Społecznej – biura Urzędu m.st. Warszawy zajmującego się konsultacjami społecznymi, kontaktami z mieszkańcami i organizacjami pozarządowymi oraz promocją i współpracą zagraniczną^[5]. Od 2014 wiceprezydent Warszawy odpowiedzialny za bezpieczeństwo i zarządzanie kryzysowe, gospodarkę nieruchomościami i reprywatyzację, kulturę i sztukę, obsługę prawną Urzędu m.st. Warszawy, sport i rekreację, promocję, a także komunikację z mieszkańcami i partycypację społeczną^[2].

Miał opinię aktywnego i niezwykle wpływowego polityka w stołecznym samorządzie^[6], sprawnego PR-owca i kadrowego Platformy Obywatelskiej, autora strategii przejmowania postulatów działaczy organizacji pozarządowych przez administrację ratusza i zatrudniania aktywistów miejskich. Był jednym z najbliższych współpracowników Hanny Gronkiewicz-Waltz, z którą zna się od czasów pełnienia przez nią funkcji prezesa Narodowego Banku Polskiego^[7].

Jest członkiem i wiceprzewodniczącym Krajowego Sądu Koleżeńskiego PO, od 2013 jest wiceprzewodniczącym Zarządu Powiatu PO w Legionowie a od 2016 przewodniczący koła PO Warszawa Bemowo i członkiem zarządu warszawskich struktur PO^[1].

W 2010 kandydował bez powodzenia w wyborach do sejmiku województwa mazowieckiego. W związku z aferą reprywatyzacyjną w Warszawie 8 września 2016 został odwołany z funkcji wiceprezydenta (bezpośrednio nadzorował Biuro Gospodarki Nieruchomościami – komórkę urzędu odpowiadającą za reprywatyzację)^[8].

Członek rad nadzorczych miejskich spółek: w przeszłości – rady nadzorczej Miejskich Zakładów Autobusowych^[9], obecnie przewodniczący rady nadzorczej Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji^[10]. Jest też członkiem Rady Muzeum Warszawy, Muzeum Powstania Warszawskiego oraz Muzeum Sztuki Nowoczesnej^[11]. Związany także z kancelarią Prof. Marek Wierzbowski i Partnerzy^[12].

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Narodowym Orderem Zasługi Republiki Francuskiej (Ordre national du Mérite)^[2].