Jatra (pielgrzymka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jatra (dewanagari यात्रा, trl. yātrā, ang. yatra) – popularna forma kultu hinduistycznego polegająca na indywidualnych lub grupowych podróżach (pieszo lub z pomocą środków lokomocji) do lub wokół sławnych obiektów kultowych. Mircea Eliade opisuje, że techniki medytacyjne pozwalają na uwewnętrznienie pielgrzymki do świętego miejsca^[1].

Rodzaje i przykłady jatr

okrążanie świętych gór:
- Chitrakoot parikrama
- Vrindavan parikrama
- Govardahan hill parikrama
- Arunaćala pradakszina – Tiruvannamalai
- Kailash jatra
- Lili parikrama – Girnar, Gudźarat

okrążanie świętych wysp:
- Omkareshwar parikrama

okrążanie świętych jezior:
Pushkar parikrama

okrążanie świętych miast:
- Wiśweśwara antargryha jatra – Waranasi
- Bryhat Panćakrośi jatra
- Ćaurasikrosi jatra
- Panćeśani jatra (Ćandrawara Jatra) – Udźdźajn
- Wradźajatra (Wradźaparikrama) – Wrindawan

pielgrzymki do grup świątyń:
- Ćhardham jatra
- Pańć Kedar jatra
- Pańć Bhadri jatra

odwiedziny jaskiń:
- Vaishnodevi jatra
- Amarnath jatra

kult rzek:
- Narmada parikrama (Bharuch – Gujarat, Maikal (Amarkantak) w Madhya Pradesh)

tirthajatry (według Dewimahatmja):
- Ayodhya
- Mathura
- Gaya
- Kashi
- Kachipuram
- Awantika
- Dwarawati
- Ujjain

Pielgrzymki ideologiczne

Tradycje jatr wykorzystywano w Indiach również w celach politycznych.

padajatry (piesze wędrówki) z naciskiem na tereny wiejskie, od wiosny 1976 organizowała Komunistyczna Partia Indii^[2]
Ram Rath Jatra (1990)
Ekta Jatra (1991–1992)
Suradż Jatra (1996)

Zobacz też

Marsz solny Gandhiego (1930)

Przypisy

↑ VI. Inspiracje indyjskie a religioznawstwo naukowe. W: Andrzej Korczak: Indyjskie inspiracje teorii mitu Mircei Eliadego i Josepha Campbella. Wyd. 1. Warszawa-Łódź: Oficyna wydawnicza Heliodor, 2015, s. 152. ISBN 978-83-60854-00-6.
↑ Satjagraha i sarwodaja. W: Ryszard Piekarowicz: Zrozumieć Indie. Wyd. 1. Warszawa: Książka i Wiedza, 1977, s. 322, seria: Kontynenty.

Bibliografia

Jatra-koncepcja politycznej pielgrzymki. W: Piotr Kłodkowski: O pęknięciu wewnątrz cywilizacji. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 2005, s. 418–425. ISBN 83-89899-20-5.
Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red.nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998, s. 311(tirtha). ISBN 83-7132-370-0.

[1] VI. Inspiracje indyjskie a religioznawstwo naukowe. W: Andrzej Korczak: Indyjskie inspiracje teorii mitu Mircei Eliadego i Josepha Campbella. Wyd. 1. Warszawa-Łódź: Oficyna wydawnicza Heliodor, 2015, s. 152. ISBN 978-83-60854-00-6.

[2] Satjagraha i sarwodaja. W: Ryszard Piekarowicz: Zrozumieć Indie. Wyd. 1. Warszawa: Książka i Wiedza, 1977, s. 322, seria: Kontynenty.

[1]

[2]