Jean-François Mancel – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 1 marca 1948 |
---|---|
Zawód, zajęcie | polityk, samorządowiec, urzędnik państwowy |
Alma Mater | Instytut Nauk Politycznych w Paryżu, École nationale d’administration |
Stanowisko | deputowany do Zgromadzenia Narodowego (1978–1981, 1986–1997, 2002–2017), poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji (1984–1986) |
Partia | Unia Demokratów na rzecz Republiki, Zgromadzenie na rzecz Republiki, Unia na rzecz Ruchu Ludowego, Republikanie |
Jean-François Mancel (ur. 1 marca 1948 w Beauvais) – francuski polityk, samorządowiec i urzędnik państwowy, wieloletni deputowany krajowy, od 1984 do 1986 poseł do Parlamentu Europejskiego II kadencji
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z rodziny o tradycjach gaullistowskich. Studiował prawo publiczne i prywatne na Uniwersytecie Paryskim. Został absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz École nationale d’administration (w ramach promocji André Malraux z 1977). Pracował m.in. jako urzędnik w ministerstwie infrastruktury[1][2]. Autor kilku publikacji z zakresu prawa konstytucyjnego i administracyjnego, był przewodniczącym stowarzyszenia przyjaźni francusko-azerskiej[3].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Unii Demokratów na rzecz Republiki, przekształconej w Zgromadzenie na rzecz Republiki (od 1994 zastępca, a od 1995 do 1997 sekretarz generalny tego ugrupowania). W latach 1971–1978 pełnił funkcję zastępcy mera rodzinnej miejscowości, później zasiadał w radach miejskich Beauvois (1983–1989) i Novillers (1995–2008, od 2014 wicemer). Od 1979 do 2015 członek rady departamentu Oise, w tym od 1985 do 2004 jej przewodniczący[4]. W 1978 po raz pierwszy wybrany do Zgromadzenia Narodowego. W 1984 wybrany posłem do Parlamentu Europejskiego, przystąpił do Europejskiego Sojuszu Demokratycznego (zasiadał w nim do 1986)[5]. W 1986 powrócił do krajowego parlamentu, pozostając jego członkiem do 1997. W kolejnym roku wykluczony z RPR za wypowiedzi przychylne wobec Frontu Narodowego[6]. W 2002 został przyjęty do Unii na rzecz Ruchu Ludowego, z jej poparciem ponownie należał do Zgromadzenia Narodowego w latach 2002–2017[7]. W 2017 nie kandydował ponownie, wycofując się z działalności parlamentarnej wobec kontrowersji. Pełnił jednocześnie nadal funkcje samorządowe, w tym wicemera Novillers i prezydenta związku międzygminnego Pays de Thelle et Ruraloise (do 2020)[8].
Żonaty, ma sześcioro dzeci, w tym jednego syna Alexisa, także polityka[2].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]W 1997 wszczęto w jego sprawie postępowanie związane z nieprawidłowym wydatkowaniem środków publicznych z budżetu departamentu, ostatecznie umorzono je, gdy Mancel zwrócił część pieniędzy[9]. Następnie oskarżony o konflikt interesów związany z przyznawaniem kontraktów spółce, której był udziałowcem. W 2005 skazany w tej sprawie na wyrok 18 miesięcy więzienia w zawieszeniu i grzywnę. Sąd Kasacyjny odrzucił skargę na tę decyzję, co w 2010 zostało uznane przez Europejski Trybunał Praw Człowieka za częściowo nieprawidłowe i przyznał mu odszkodowanie[10]. Od 2017 wysuwano wobec niego zarzuty o sprzyjanie władzom Azerbejdżanu w zamian za korupcję polityczną (tzw. dyplomacja kawiorowa)[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jean-François Mancel. parltrack.org. [dostęp 2022-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 grudnia 2022)]. (ang.).
- ↑ a b Mon parcours. jfmancel.fr. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
- ↑ Jan-Fransua Mansel: Fransa-Azərbaycan əlaqələrinin inkişafında parlamentlərarası münasibətlər xüsusi rol oynayır. azertag.az, 21 września 2018. [dostęp 2022-12-01]. (azer.).
- ↑ Mes mandats locaux. jfmancel.fr. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
- ↑ Jean-François Mancel. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-12-01].
- ↑ Droite : trente ans d'hésitations face au FN. lemonde.fr, 14 czerwca 2012. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
- ↑ Jean-François Mancel. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
- ↑ Pays de Thelle-Oise : Jean-François Mancel va raccrocher en 2020. lobservateurdebeauvais.fr, 19 września 2019. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
- ↑ Jean-François Mancel renvoyé en correctionnelle Beauvais (Oise). leparisien.fr, 9 lipca 2000. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
- ↑ "itemid":["001-99622"} Affaire Mancel et Branquart c. France (Requête n° 22349/06)]. Europejski Trybunał Praw Człowieka. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).
- ↑ « Diplomatie du caviar » : comment l’Azerbaïdjan s’offre l’amitié de responsables politiques européens. lemonde.fr, 4 września 2017. [dostęp 2022-12-01]. (fr.).