Jean-Noël Barrot – Wikipedia, wolna encyklopedia WikiZero

Jean-Noël Barrot

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1983
Paryż

Zawód, zajęcie

polityk, ekonomista, nauczyciel akademicki

Alma Mater

HEC Paris

Stanowisko

minister do spraw Europy i spraw zagranicznych (od 2024)

Multimedia w Wikimedia Commons

Jean-Noël Barrot (ur. 14 maja 1983 w Paryżu^[1]) – francuski polityk, ekonomista i nauczyciel akademicki, działacz Ruchu Demokratycznego (MoDem), deputowany, w latach 2022–2024 i w 2024 minister delegowany, od 2024 minister do spraw Europy i spraw zagranicznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn polityka Jacques’a Barrota^[2]. Z wykształcenia ekonomista, absolwent HEC Paris, Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz PSE – École d'économie de Paris. Doktoryzował się na pierwszej z tych uczelni. Z zawodu badacz i nauczyciel akademicki. Do 2017 pracował w Massachusetts Institute of Technology, później został wykładowcą w HEC Paris^[3].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Ruchu Demokratycznego. W 2018 był rzecznikiem prasowym partii, w latach 2018–2022 pełnił funkcję jej sekretarza generalnego, a w 2022 został wiceprzewodniczącym tego ugrupowania^[3]. W 2015 wszedł w skład rady departamentu Górna Loara^[2]. W 2017 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego w departamencie Yvelines^[1]. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2022 i 2024^[1].

W lipcu 2022 powołany na ministra delegowanego przy ministrze gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej w rządzie Élisabeth Borne. Powierzono mu wówczas sprawy transformacji cyfrowej i telekomunikacji^[4]. W lipcu 2023 przeszedł na funkcję ministra delegowanego do spraw cyfryzacji (przy tym samym ministrze)^[5]. Zakończył urzędowanie w styczniu 2024. W lutym tego samego roku został ministrem delegowanym do spraw Europy (przy ministrze do spraw Europy i spraw zagranicznych) w gabinecie Gabriela Attala^[6]. We wrześniu 2024 dołączył natomiast do rządu Michela Barniera, obejmując w nim stanowisko ministra do spraw Europy i spraw zagranicznych^[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c M. Jean-Noël Barrot. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-09-22]. (fr.).
↑ ^a ^b Jean-Noël Barrot: Biographie. gala.fr. [dostęp 2024-09-22]. (fr.).
↑ ^a ^b Minister Delegate for Europe, attached to the Minister for Europe and Foreign Affairs: Mr Jean-Noël Barrot. diplomatie.gouv.fr. [dostęp 2024-09-22]. (ang.).
↑ Nomination du Gouvernement. elysee.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2024-09-22]. (fr.).
↑ La nouvelle équipe gouvernementale d'Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 20 lipca 2023. [dostęp 2024-09-22]. (fr.).
↑ La nomination du gouvernement du Premier ministre Gabriel Attal. gouvernement.fr, 8 lutego 2024. [dostęp 2024-09-22]. (fr.).
↑ La composition du gouvernement de Michel Barnier. info.gouv.fr, 21 września 2024. [dostęp 2024-09-22]. (fr.).

Rząd Michela Barniera (od 2024)

W dniu powstania	Michel Barnier Didier Migaud Catherine Vautrin Bruno Retailleau Anne Genetet Jean-Noël Barrot Rachida Dati Sébastien Lecornu Agnès Pannier-Runacher Antoine Armand Geneviève Darrieussecq Paul Christophe Valérie Létard Annie Genevard Astrid Panosyan-Bouvet Gil Avérous Patrick Hetzel Guillaume Kasbarian

Ministrowie spraw zagranicznych Francji

XVIII wiek	Armand Marc de Montmorin Saint-Hérem (1789–1791) Claude Antoine Valdec de Lessart (1791–1792) Charles François Dumouriez (1792) Pierre Paul de Méredieu de Naillac (1792) Scipion Victor de Chambonas (1792) François Joseph de Gratet, wicehrabia Dubouchage (1792) Claude Bigot de Sainte-Croix (1792) Pierre Henri Hélène Marie Lebrun-Tondu (1792–1793) François Louis Michel Chemin Deforgues (1793–1794) Jean Marie Claude Alexandre Goujon (1794) Martial Joseph Armand Herman (1794) Charles Delacroix (1794) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1795–1797) Karl Reinhard (1797–1799) Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1799–1799) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1799–1807)
XIX wiek	Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811) Hugues Bernard Maret (1811–1813) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814) Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815) Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815) Louis, baron Bignon (1815) Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815) Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815) Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818) Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819) Mathieu de Montmorency (1819–1821) François-René de Chateaubriand (1821–1822) Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824) Auguste de La Ferronays (1824–1828) Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829) Joseph-Marie de Portalis (1829) Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829) Victor Louis Victurnien (1829–1830) Louis, baron Bignon (1830) Jean-Baptiste Jourdan (1830) Louis, hrabia Molé (1830) Nicolas Joseph Maison (1830) Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832) Victor, duc de Broglie (1832–1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834) Charles Joseph, comte Bresson (1834) Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835) Victor, duc de Broglie (1835–1836) Adolphe Thiers (1836) Louis, comte Molé (1836–1839) Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839) Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840) Adolphe Thiers (1840) François Guizot (1840–1848) Alphonse de Lamartine (1848) Jules Bastide (1848) Marie Alphonse Bedeau (1848) Jules Bastide (1848) Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849) Alexis de Tocqueville (1849) Alphonse de Rayneval (1849) Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851) Édouard Drouyn de Lhuys (1851) Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851) Jules Baroche (1851) Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852) Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855) Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860) Jules Baroche (1860) Édouard Thouvenel (1860–1862) Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866) Charles, marquis de La Valette (1866) Lionel, marquis de Moustier (1866–1868) Charles, marquis de La Valette (1868–1869) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870) Napoléon, comte Daru (1870) Émile Ollivier (1870) Agenor, duc de Gramont (1870) Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870) Charles, comte de Rémusat (1871–1873) Albert, duc de Broglie (1873) Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877) Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877) William Henry Waddington (1877–1879) Charles de Freycinet (1879–1880) Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881) Léon Gambetta (1881–1882) Charles de Freycinet (1882) Charles Duclerc (1882–1883) Armand Fallières (1883) Paul-Armand Challemel-Lacour (1883) Jules Ferry (1883–1885) Charles de Freycinet (1885–1886) Émile Flourens (1886–1888) René Goblet (1888–1889) Eugène Spuller (1889–1890) Alexandre Ribot (1890–1893) Jules Develle (1893) Jean Casimir-Perier (1893–1894) Gabriel Hanotaux (1894–1895) Marcellin Berthelot (1895–1896) Léon Bourgeois (1896) Gabriel Hanotaux (1896–1898) Théophile Delcassé (1898–1905)
XX wiek	Maurice Rouvier (1905–1906) Léon Bourgeois (1906) Stéphen Pichon (1906–1911) Jean Cruppi (1911) Justin de Selves (1911–1912) Raymond Poincaré (1912–1913) Charles Jonnart (1913) Stéphen Pichon (1913) Gaston Doumergue (1913–1914) Léon Bourgeois (1914) René Viviani (1914) Gaston Doumergue (1914) Théophile Delcassé (1914–1915) René Viviani (1915) Aristide Briand (1915–1917) Alexandre Ribot (1917) Louis Barthou (1917) Stéphen Pichon (1917–1920) Alexandre Millerand (1920) Georges Leygues (1920–1921) Aristide Briand (1921–1922) Raymond Poincaré (1922–1924) Edmond Lefebvre du Prey (1924) Édouard Herriot (1924–1925) Aristide Briand (1925–1926) Édouard Herriot (1926) Aristide Briand (1926–1932) Pierre Laval (1932) André Tardieu (1932) Édouard Herriot (1932) Joseph Paul-Boncour (1932–1934) Édouard Daladier (1934) Louis Barthou (1934) Pierre Laval (1934–1936) Pierre-Étienne Flandin (1936) Yvon Delbos (1936–1938) Joseph Paul-Boncour (1938) Georges Bonnet (1938–1939) Édouard Daladier (1939–1940) Paul Reynaud (1940) Édouard Daladier (1940) Paul Reynaud (1940) Paul Baudouin (1940) Pierre Laval (1940) Pierre-Étienne Flandin (1940) François Darlan (1941–1942) Pierre Laval (1942–1944) Maurice Dejean (1941–1942) René Pleven (1942–1943) René Massigli (1943–1944) Georges Bidault (1944–1946) Léon Blum (1946–1947) Georges Bidault (1947–1948) Robert Schuman (1948–1953) Georges Bidault (1953–1954) Pierre Mendès France (1954–1955) Edgar Faure (1955) Antoine Pinay (1955–1956) Christian Pineau (1956–1958) René Pleven (1958) Maurice Couve de Murville (1958–1968) Michel Debré (1968–1969) Maurice Schumann (1969–1973) André Bettencourt (1973) Michel Jobert (1973–1974) Jean Sauvagnargues (1974–1976) Louis de Guiringaud (1976–1978) Jean François-Poncet (1978–1981) Claude Cheysson (1981–1984) Roland Dumas (1984–1986) Jean-Bernard Raimond (1986–1988) Roland Dumas (1988–1993) Alain Juppé (1993–1995) Hervé de Charette (1995–1997) Hubert Védrine (1997–2002)
XXI wiek	Dominique de Villepin (2002–2004) Michel Barnier (2004–2005) Philippe Douste-Blazy (2005–2007) Bernard Kouchner (2007–2010) Alain Juppé (2010–2012) Laurent Fabius (2012–2016) Jean-Marc Ayrault (2016–2017) Jean-Yves Le Drian (2017–2022) Catherine Colonna (2022–2024) Stéphane Séjourné (2024) Jean-Noël Barrot (od 2024)

Kontrola autorytatywna (osoba):

VIAF: 304851437
SUDOC: 169707784

Identyfikatory zewnętrzne: