Jean de Lipkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 25 grudnia 1920 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 20 września 1997 |
Zawód, zajęcie | polityk, dyplomata |
Alma Mater | |
Stanowisko | deputowany do Zgromadzenia Narodowego (1956–1958, 1962–1968, 1971–1973, 1978–1997), poseł do Parlamentu Europejskiego (1962–1968, 1982–1984), minister ds. kooperacji (1976) |
Partia | Centrum Reform Republikańskich, Unia na rzecz Nowej Republiki, Unia Demokratyczna Pracy, Unia Demokratów na rzecz Republiki, Zgromadzenie na rzecz Republiki |
Odznaczenia | |
Jean Noël de Lipkowski (ur. 25 grudnia 1920 w Paryżu, zm. 20 września 1997 tamże) – francuski polityk i dyplomata, deputowany krajowy i poseł do Parlamentu Europejskiego, sekretarz stanu i minister ds. kooperacji (1976).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny przemysłowców pochodzenia polskiego pieczętującej się herbem szlacheckim. Syn Henriego de Lipkowski, uczestnika I wojny światowej zamordowanego w KL Buchenwald, oraz Irène de Lipkowski, deputowanej z ramienia Zgromadzenia Ludu Francuskiego. Studiował w Lycée Henri-IV i École libre des sciences politiques, jednak w 1940 przerwał naukę, ewakuując się do Londynu. Ostatecznie ukończył studia na tej uczelni i prawo na Uniwersytecie Paryskim[1]. Został kapitanem w siłach spadochronowych Wojsk Wolnych Francuzów pod pseudonimem Jean de Ligny, uczestniczył m.in. w wyzwoleniu Lyonu w 1944. W 1945 rozpoczął szkolenie jako attaché konsularny. Był zatrudniony jako trzeci sekretarz konsulatu w Nankinie, attaché ambasady w Chinach i wicekonsul w Madrycie, a także w departamencie Azji i Oceanii resortu spraw zagranicznych. Od 1954 pracował w gabinecie Pierre’a Boyer de Latour du Moulin, generała-rezydenta w Tunezji, odpowiadając m.in. za negocjacje niepodległościowe tego kraju. W 1955 został radcą drugiej klasy w ambasadzie w ZSRR. Był działaczem organizacji kombatanckich oraz Francuskiego Czerwonego Krzyża[2][3].
W kadencji 1956–1958 po raz pierwszy zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym z ramienia Partii Radykalnej i Radykalno-Socjalistycznej, w 1958 był założycielem lewicowo-gaullistowskiego Centrum Reform Republikańskich. Później działał w Unii na rzecz Nowej Republiki, Unii Demokratów na rzecz Republiki oraz Zgromadzeniu na rzecz Republiki. Ponownie zasiadał w krajowym parlamencie w latach 1962–1968, 1971–1973, 1978–1997 (z przerwami na okres pełnienia funkcji rządowych). Ponadto od 1962 do 1968 należał do Parlamentu Europejskiego, był merem Royan (1965–1977, 1983–1989) i radnym departamentu Charente-Maritime (1973–1992). Pełnił funkcje rządowe: sekretarza stanu w resorcie spraw zagranicznych (lipiec 1968–lipiec 1972, kwiecień 1973–maj 1974) oraz ministra ds. współpracy (styczeń–sierpień 1976). Od października 1980 do grudnia 1981 wykonywał mandat posła do Parlamentu Europejskiego, gdzie zastąpił Marie-Madeleine Dienesch. Przystąpił do Europejskich Postępowych Demokratów[4]. W latach 1993–1997 członek Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy[5]. W wyborach w 1997 wystartował przeciwko kandydatowi RPR, odnosząc porażkę[1].
Był żonaty z Nadine Hecquet d’Orval, miał dwoje dzieci. W 1967 był sędzią ostatniego pojedynku honorowego toczonego przez parlamentarzystów Gastona Defferre i René Ribière[6].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony m.in. Legią Honorową IV klasy i Krzyżem Wojennym (za lata 1939–1945).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Lipkowski, Jean-Noël de – maire de Royan. c-royan.com. [dostęp 2022-12-03]. (fr.).
- ↑ Jean, Noël de Lipkowski. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2022-12-03]. (fr.).
- ↑ Jean Comte de Lipkowski. munzinger.de. [dostęp 2022-12-03]. (niem.).
- ↑ Jean-Noël de Lipkowski. europarl.europa.eu. [dostęp 2022-12-03].
- ↑ Lipkowski, Jean de. coe.int. [dostęp 2022-12-03]. (ang.).
- ↑ Il y a cinquante ans, le dernier duel de France. lemonde.fr, 21 kwietnia 1967. [dostęp 2022-12-03]. (fr.).