Jenny Beavan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jenny Beavan
Data i miejsce urodzenia	1950 ; Londyn, Wielka Brytania
Zawód	kostiumograf
Współmałżonek	Ian Albery (do 1995; rozwód) – córka
Lata aktywności	od 1978

Jenny Beavan (ur. 1950 w Londynie) – brytyjska projektantka kostiumów filmowych i teatralnych. Laureatka trzech Oscarów za najlepsze kostiumy do filmów Pokój z widokiem (1986) Jamesa Ivory’ego, Mad Max: Na drodze gniewu (2015) George’a Millera oraz Cruella (film) (2021). Była nominowana do Oscara dziesięciokrotnie. Zdobyła też cztery nagrody BAFTA.

Życiorys

Urodziła się w Londynie jako pierwsza z dwóch córek skrzypaczki Molly (zm. 1964) i wiolonczelisty Petera (zm. 1996)^[1]. Studiowała scenografię na londyńskiej Central School of Art and Design. Podczas prac nad dekoracjami do przedstawień teatralnych w 1978 r., polecono ją do pomocy przy garderobie aktorki Peggy Ashcroft, występującej w telewizyjnym filmie Wielka wrzawa wokół kolekcji Georgiego i Bonnie autorstwa spółki Ismail Merchant-James Ivory. Beavan pojechała na plan zdjęciowy do Indii i nie tylko złapała bakcyla do projektowania kostiumów filmowych, ale i rozpoczęła wieloletnią współpracę z Ivorym i Merchantem.

Razem z tym nierozłącznym tandemem producencko-reżyserskim Beavan zrobiła niemal 10 filmów, z których najważniejsze przyniosły im wszystkim sławę i uznanie: Bostończycy (1984), Pokój z widokiem (1986), Maurycy (1987), Powrót do Howards End (1992) i Okruchy dnia (1993). Za wszystkie te obrazy Beavan była nominowana do Oscara (wraz ze swoim stałym współpracownikiem Johnem Brightem), a Pokój z widokiem przyniósł jej pierwszą statuetkę.

Ostatnim filmem Ivory’ego, przy którym pracowała, był Jefferson w Paryżu (1995). Potem ich drogi się rozeszły, a Beavan zaczęła współpracę z tak uznanymi twórcami, jak Ang Lee (Rozważna i romantyczna), Robert Altman (Gosford Park), Oliver Stone (Aleksander), Brian De Palma (Czarna Dalia), Guy Ritchie (Sherlock Holmes) czy Tom Hooper (Jak zostać królem). Po raz drugi w karierze otrzymała Oscara za kostiumy do filmu Mad Max: Na drodze gniewu (2015) George’a Millera.

W 2017 r. otrzymała Order Imperium Brytyjskiego w uznaniu jej artystycznych zasług dla filmu i teatru^[2].

Życie prywatne

Jej mężem do 1995 r. był Ian Albery, kierownik licznych teatrów na londyńskim West Endzie. Beavan ma z nim córkę Caitlin (ur. 1985), producentkę teatralną. Matka i córka niekiedy pracują razem przy londyńskich spektaklach teatralnych (np. Third Finger Left Hand w 2013 r.).

Filmografia

1978: Wielka wrzawa wokół kolekcji Georgiego i Bonnie (Hullabaloo Over Georgie and Bonnie’s Pictures) – telewizyjny
1980: Jane Austen na Manhattanie (Jane Austen in Manhattan)
1984: Bostończycy (The Bostonians)
1986: Pokój z widokiem (A Room with a View)
1987: Maurycy (Maurice)
1988: Letnia historia (A Summer Story)
1988: Skrytobójcy (The Deceivers)
1989: Z powrotem w domu (Back Home) – telewizyjny
1990: Góry Księżycowe (Mountains of the Moon)
1991: Biały Kieł (White Fang)
1991: Improwizacja (Impromptu)
1992: The Bridge
1992: Powrót do Howards End (Howards End)
1993: Okruchy dnia (The Remains of the Day)
1993: Dzieci swingu (Swing Kids)
1994: Czarny baron (Black Beauty)
1995: Jefferson w Paryżu (Jefferson in Paris)
1995: Rozważna i romantyczna (Sense and Sensibility)
1996: Jane Eyre
1996: Emma – telewizyjny
1997: Metroland
1998: Długo i szczęśliwie (Ever After)
1999: Herbatka z Mussolinim (Tea with Mussolini)
1999: Anna i król (Anna and the King)
2001: Gosford Park
2002: Opętanie (Possession)
2002: Wzbierająca burza (The Gathering Storm) – telewizyjny
2003: Linia czasu (Timeline)
2003: Byron – telewizyjny
2004: Aleksander (Alexander)
2005: Casanova
2006: Czarna Dalia (The Black Dahlia)
2006: Głos wolności (Amazing Grace)
2007–2009: Powrót do Cranford (Cranford) – 7 odcinków serialu TV
2008: Opór (Defiance)
2009: Sherlock Holmes
2010: Jak zostać królem (The King’s Speech)
2011: Sherlock Holmes: Gra cieni (Sherlock Holmes: A Game of Shadows)
2012: Gambit, czyli jak ograć króla (Gambit)
2015: System (Child 44)
2015: Mad Max: Na drodze gniewu (Mad Max: Fury Road)
2015: Pan Hoppy i żółwie (Roald Dahl’s Esio Trot) – telewizyjny
2016: Lekarstwo na życie (A Cure for Wellness)
2016: A United Kingdom
2017: Life

Przypisy

↑ Fit for a King. People. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
↑ New Year Honours 2017: Olympic heroes and entertainers recognised. BBC. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Jenny Beavan w bazie IMDb (ang.)
Jenny Beavan w bazie Filmweb

[1] Fit for a King. People. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).

[2] New Year Honours 2017: Olympic heroes and entertainers recognised. BBC. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).

[1]

[2]

1948–1956	1948 (film czarno-biały): Roger K. Furse / (film barwny): Dorothy Jeakins i Barbara Karinska 1949 (cz-b): Edith Head i Gile Steele / (b): Marjorie Best, Leah Rhodes i Travilla 1950 (cz-b): Edith Head, Charles LeMaire / (b): Edith Head, Dorothy Jeakins, Eloise Jensson, Gile Steele, Gwen Wakeling 1951 (cz-b): Edith Head /(b): Orry-Kelly, Walter Plunkett, Irene Sharaff 1952 (cz-b): Helen Rose / (b): Marcel Vertès 1953 (cz-b): Edith Head / (b): Charles LeMaire, Emile Santiago 1954 (cz-b): Edith Head / (b): Sanzō Wada 1955 (cz-b): Helen Rose / (b): Charles LeMaire 1956 (cz-b): Jean Louis / (b): Irene Sharaff
1957–1966	1957: Orry-Kelly 1958: Cecil Beaton 1959 (cz-b): Orry-Kelly / (b): Elizabeth Haffenden 1960 (cz-b): Edith Head i Edward Stevenson / (b): Bill Thomas i Valles 1961 (cz-b): Piero Gherardi / (b): Irene Sharaff 1962 (cz-b): Norma Koch / (b): Mary Wills 1963 (cz-b): Piero Gherardi / (b): Renié, Vittorio Nino Novarese i Irene Sharaff 1964 (cz-b): Dorothy Jeakins / (b): Cecil Beaton 1965 (cz-b): Julie Harris / (b): Phyllis Dalton 1966 (cz-b): Irene Sharaff / (b): Joan Bridge i Elizabeth Haffenden
1967–1980	1967: John Truscott 1968: Danilo Donati 1969: Margaret Furse 1970: Vittorio Nino Novarese 1971: Yvonne Blake i Antonio Castillo 1972: Anthony Powell 1973: Edith Head 1974: Theoni V. Aldredge 1975: Milena Canonero i Ulla-Britt Söderlund 1976: Danilo Donati 1977: John Mollo 1978: Anthony Powell 1979: Albert Wolsky 1980: Anthony Powell
1981–2000	1981: Milena Canonero 1982: Bhanu Athaiya i John Mollo 1983: Marik Vos-Lundh 1984: Theodor Pištěk 1985: Emi Wada 1986: Jenny Beavan i John Bright 1987: James Acheson 1988: James Acheson 1989: Phyllis Dalton 1990: Franca Squarciapino 1991: Albert Wolsky 1992: Eiko Ishioka 1993: Gabriella Pescucci 1994: Tim Chappel i Lizzy Gardiner 1995: James Acheson 1996: Ann Roth 1997: Deborah L. Scott 1998: Sandy Powell 1999: Lindy Hemming 2000: Janty Yates
2001–2020	2001: Catherine Martin i Angus Strathie 2002: Colleen Atwood 2003: Ngila Dickson i Richard Taylor 2004: Sandy Powell 2005: Colleen Atwood 2006: Milena Canonero 2007: Alexandra Byrne 2008: Michael O’Connor 2009: Sandy Powell 2010: Colleen Atwood 2011: Mark Bridges 2012: Jacqueline Durran 2013: Catherine Martin 2014: Milena Canonero 2015: Jenny Beavan 2016: Colleen Atwood 2017: Mark Bridges 2018: Ruth E. Carter 2019: Jacqueline Durran 2020: Ann Roth
2021–2040	2021: Jenny Beavan 2022: Ruth E. Carter 2023: Holly Waddington


Data i miejsce urodzenia	1950 Londyn, Wielka Brytania
Zawód	kostiumograf
Współmałżonek	Ian Albery (do 1995; rozwód) – córka
Lata aktywności	od 1978