Jerzy Łukosz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Łukosz
Johann Keevus
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1958
Wrocław

Dziedzina sztuki

literatura

Jerzy Łukosz, pseud. Johann Keevus (ur. 17 stycznia 1958 we Wrocławiu) – polski prozaik, dramatopisarz, eseista, krytyk literacki oraz tłumacz literatury niemieckiej.

Ukończył germanistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Studiował także slawistykę na uniwersytecie w Ratyzbonie. W 1987 roku uzyskał stopień doktora za rozprawę o dziennikach Tomasza Manna. Debiutował jako prozaik w 1980 roku na łamach czasopisma „Odra”.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość wybrana

[edytuj | edytuj kod]
  • Afgański romans
  • Byt bytujący. Esej o prozie
  • Czarna kolia (Szczurołap z Ratyzbony)
  • Dziedzictwo
  • Imperia i prowincje. O literaturze niemieckojęzycznej i polskiej w dwudziestym wieku
  • Języki prozy
  • Klauzura w kuszetce. Dziennik
  • Lenora
  • Oko cyklonu. Dialog dzieł literackich: Austria - Niemcy - Szwajcaria
  • Pasje i kantyleny. Szkice o literaturze niemieckojęzycznej
  • Szeroka woda
  • Śmierć puszczyka i inne utwory
  • Terapia jako duchowa forma życia. Ja diaryczne Tomasza Manna

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nagroda Nike 2005. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]