Jerzy Fryderyk Radziwiłł – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Fryderyk Radziwiłł

Jerzy Fryderyk Wilhelm Paweł Mikołaj
Trąby
Rodzina	Radziwiłłowie herbu Trąby
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1860 Berlin
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1914 Wiedeń
Ojciec	Antoni Wilhelm Radziwiłł
Matka	Maria Dorota de Castellane
Żona	Maria Róża Branicka
Dzieci	Antoni Albrecht Wilhelm Radziwiłł Karol Mikołaj Radziwiłł Leon Władysław Radziwiłł

Jerzy Fryderyk Radziwiłł herbu Trąby (ur. 11 stycznia 1860 w Berlinie, zm. 24 stycznia 1914 w Wiedniu) – syn Antoniego Wilhelma, mąż Marii Róży z Branickich. Był XV ordynatem na Nieświeżu, XIII ordynatem na Klecku^[1].

Książę Jerzy najstarszym synem księcia Antoniego Wilhelma, pruskiego oficera i generała artylerii. Po śmierci ojca objął w posiadanie ordynację nieświeską i klecką. W 1883 roku ożenił się z Marią Różą Branicką córką Władysława Michała Branickiego. Po ślubie wiódł książę bogate życie towarzyskie. Bawił się i używał życia, czego efektem stała się u niego ciężka choroba zakończona paraliżem postępowym i zupełną niepoczytalnością. Pochowany został w krypcie rodzinnego mauzoleum w kościele Bożego Ciała w Nieświeżu.

Był ojcem sześciorga dzieci – trzech synów: Antoniego Albrechta Wilhelma, Karola Mikołaja i Leona Władysława oraz trzech córek: Róży (1884–1949), Teresy Katarzyny (1889–1975) oraz Elżbiety Heleny (1894-1986).

• ordynacje Radziwiłłów

• Polski słownik biograficzny, Wrocław-Warszawa 1987, t. 30, z. 1-3 (Radziwiłłowie).