Jerzy Gołos – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Stanisław Gołos (ur. 27 lipca 1931 w Warszawie, zm. 10 lutego 2019 tamże) – polski muzykolog, organolog, profesor dr hab. nauk humanistycznych.

Absolwent filologii rosyjskiej i polskiej Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku i muzykologii Uniwersytetu Nowojorskiego. W 1961 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy Tabulatura WTM jako zabytek muzyki organowej. W 1971 habilitował się w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN. W 1996 uzyskał tytuł profesora.

Znawca historii organów i muzyki organowej. Wieloletni wykładowca w Katedrze Muzykologii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie pełnił funkcję kierownika Katedry Teorii Muzyki. Opublikował wiele prac na temat organów i muzyki organowej.

• Zarys historii budowy organów w Polsce (1966)
• Polskie organy i muzyka organowa (1972)
• Przewodnik po dawnym instrumentarium muzycznym (1988)
• The Polish Organ (1992)
• Warszawskie organy, t. 1-3 (2003)
• Heca albo Polowanie na zająca : anonimowa krotochwila myśliwska w jednym akcie / [ed. tekstu i muzyki] Jerzy Gołos.. Warszawa: Akademia FLOW, 2012, s. 94. ISBN 978-83-926458-0-1.

• Prof. dr hab. Jerzy Stanisław Gołos, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-05-05] .
• Zmarł muzykolog prof. dr hab. Jerzy Gołos. polmic.pl. [dostęp 2019-03-05].