French
DeutschJerzy Golnik – Wikipedia, wolna encyklopedia
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | d-ca I plutonu „Włodek” 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Jerzy Wiktor Golnik ps. Tyka (ur. 17 października 1923 w Wieluniu[1], zm. 10 sierpnia 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, uczestnik powstania warszawskiego jako dowódca I plutonu „Włodek” w 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka” Armii Krajowej. Syn Tadeusza.
Absolwent Gimnazjum im. Stefana Batorego i harcerz 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarni”. Student tajnej politechniki. Należał do Hufca Mokotów Górny, którym dowodził Tadeusz Zawadzki „Zośka”. Ukończył I turnus tajnej podchorążówki, na II turnus pojechał jako instruktor. Uczestnik akcji rozbicia niemieckiego pociągu pod Szymanowem.
Poległ 10. dnia powstania warszawskiego w walkach na terenie boiska „Skry” na Woli. Miał 21 lat. Pochowany w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 20A-2-17)[2].
Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].