Jerzy Kierst – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Kierst
Zygmunt Kierst
Data urodzenia

30 września 1911

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1988
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

literatura, poezja

Grób Jerzego Kiersta na cmentarzu Powązkowskim

Jerzy Kierst właściwe imię Zygmunt (ur. 30 września 1911, zm. 21 grudnia 1988) - prozaik i poeta, krytyk teatralny, tłumacz, przed wojną nauczyciel, w czasie niemieckiej okupacji czynny w tajnym nauczaniu (m.in. Szkoła Ogrodnicza inż. Stanisława Wiśniewskiego, Gimnazjum Ziemi Mazowieckiej, Szkoła Rybacka) oraz w podziemnym Teatrze Rapsodycznym, po wojnie wykładowca w warszawskich szkołach teatralnych, redaktor i reżyser w radiu (m.in. współtwórca Teatru Polskiego Radia i Redakcji Literackiej Polskiego Radia - to jemu zawdzięczamy nagrania Gałczyńskiego, Tuwima, Grochowiaka) i telewizji, publikował utwory dla dzieci, twórczość dla dorosłych, jako niezgodną z cenzurą polityczną, odkładając do szuflady (całość rękopisów zgodnie z jego wolą znajduje się w Muzeum Literatury im. A. Mickiewicza w Warszawie). Człowiek wielkiej kultury i prawości. Pomimo ciężkiej sytuacji materialnej i choroby konsekwentnie odmawiał współpracy z mediami w stanie wojennym, jak i po nim. Swoje zbiory sztuki przekazał Zamkowi Królewskiemu. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 108-4-22)[1].

Ważniejsze dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Dwie wiewiórki
  • Ogród pełen śpiewu
  • Przed odlotem
  • Przygody detektywa Tutama
  • Rozmowa z jaszczurką

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cmentarz Stare Powązki: OTTON PODLESKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-08].