Jerzy Pawłowski (biskup) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	26 marca 1781
Konsekrator	Stanisław Bohusz Siestrzeńcewicz
Współkonsekratorzy	Tadeusz Benedykt Feliks Towiański; Józef Leon Łopaciński
Współkonsekrowani biskupi
Jan Benisławski	1784

Jerzy Pawłowski
Data urodzenia	kwiecień 1732
	Biskup pomocniczy inflancki
Okres sprawowania	1780-?
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	łaciński
Prezbiterat	24 maja 1755
Nominacja biskupia	1780
Sakra biskupia	26 marca 1781

Jerzy Pawłowski (ur. w kwietniu 1732, data śmierci nieznana) – biskup rzymskokatolicki.

Życiorys

Święcenia kapłańskie 24 maja 1755^[1]. Od 19 czerwca 1780 sufragan inflancki i tytularny biskup Alalia w Phoenicia^[1], oficjał i archidiakon inflancki w 1789 roku^[2]. Przez władze rosyjskie uznawany za sufragana niekanonicznej diecezji białoruskiej. Sakrę biskupią otrzymał w Połocku 26 marca 1781^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 71. (łac.)
↑ Kalendarz wileński na rok 1789, [b.n.s]

Bibliografia

Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000.

Linki zewnętrzne

Biskup Jerzy Pawłowski (ang.)

[HC-1] Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 71. (łac.)

[2] Kalendarz wileński na rok 1789, [b.n.s]

[1]

[2]