Jerzy Puciata – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Puciata

Portret J. Puciaty wykonany podczas wystawy autorskiej w 2012 r. przez J. Pijarowskiego
Data i miejsce urodzenia	28 października 1933 Wilno
Data i miejsce śmierci	28 czerwca 2014 Bydgoszcz
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Władysław Puciata (ur. 28 października 1933 w Wilnie, zm. 28 czerwca 2014) – polski malarz, prezes Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP).

Kształcił się w pracowniach Tymona Niesiołowskiego i Stanisława Borysowskiego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu^[1]. Dyplom z zakresu malarstwa uzyskał w 1958 r. W okresie odwilży politycznej po śmierci Józefa Stalina działał w ramach grupy artystycznej Grupa 4^[2]. Od 1958 r. był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oraz międzynarodowego stowarzyszenia artystów plastyków AIAP-UNESCO. W okresie od sierpnia 1980 do grudnia 1981 piastował funkcję prezesa Zarządu Głównego ZPAP, a od lipca 1983 do grudnia 1989 był prezesem działającego w ramach podziemia ZPAP. Współpracował w tym okresie między innymi z NSZZ „Solidarność”^[3] (z jego mieszkania przy ul. Przodowników Pracy 18 w Bydgoszczy nadawano audycje „Radia Solidarność”)^[4], a także był współorganizatorem Kongresu Kultury Polskiej w 1981 r. Od 2002 r., w uznaniu zasług był honorowym prezesem ZPAP^[5]. Laureat wielu nagród odznaczeń i wyróżnień, m.in. Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[6], Złota Odznaka ZPAP, Nagroda artystyczna Prezydenta Bydgoszczy. Kilkakrotny stypendysta krajowy i zagraniczny Ministerstwa Kultury i Sztuki^[7].

W 2000 r. w plebiscycie na „Bydgoszczanina stulecia” zorganizowanym przez „Gazetę Wyborczą” uplasował się na III miejscu^[8]. Zmarł 28 czerwca 2014 r.^[2], został pochowany na Cmentarzu pw. św. Jerzego w Toruniu^[9].