Jerzy Wójcik (muzyk) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 grudnia 1989 |
Instrumenty | gitara akustyczna, gitara elektryczna, mandolina, bandżo, skrzypce |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność | od lat 60. do lat 80. XX w. |
Instrument | |
gitara akustyczna | |
Zespoły | |
Zdrój Jana Emeryt Big-Beata, Jego Kobita i Wolny Najmita Little Ole Opry |
Jerzy Wójcik (ur. 6 października 1946 w Krakowie, zm. 10 grudnia 1989 tamże) – polski pieśniarz folkowy, muzyk rockowy, wokalista, gitarzysta, mandolinista, bandżysta, skrzypek[1], anglista[2], autor tekstów[3], kompozytor[4], a także karateka[5].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył 5-letnie Technikum Energetyczne przy ul. Loretańskiej w Krakowie[5]. Absolwent anglistyki w Instytucie Filologii Angielskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie[2]. Na studia dostał się jako gitarowy i anglistyczny samouk. W międzyczasie dawał recitale solowe, wykonując głównie repertuar dylanowski po angielsku i współpracował ze Zdrojem Jana[2].
Ktoś zaprowadził Rycha i mnie do Paderewianum, gdzie Jerzy Wójcik, otoczony prześlicznymi anglistkami właśnie dawał recital dylanowski – nie pamiętam, ale nigdy nie zapomnę tego widoku i mojego wrażenia. Wkrótce Wójcik był nasz. Jego muzykalność, „multiinstrumenalność”, dobra angielszczyzna, obycie w muzyce anglosaskiej, bluesowe zacięcie, oraz niezłe ego – uzupełniły wszystkie nasze braki.
To właśnie on wprowadził do repertuaru krakowskiej grupy folkową zbitkę repertuarową, nazywaną Tunelem Aerodynamicznym[2]. Po ukończeniu studiów obronił pracę magisterską dotyczącą obrazu Ameryki w twórczości Boba Dylana[2]. W 1978 roku po koncercie swojego idola w Londynie udało mu się zdobyć jego autograf[2]. Podsunął mu także do podpisania swoją pracę dyplomową na jego temat a drugą kopię podarował piosenkarzowi[2].
Był i pozostał trochę self-made manem i w pełni autoperfekscjonistą. Również po latach w często dalekich od muzyki konkurencjach. To on wniósł do Zdroju Jana oprócz wielu innych spraw specyficzną brytyjskość i amerykańskość... Twórczość w pełni autorska łączyła się w przedziwnym Tunelu Aerodynamicznym z Dylanem, irlandzką klasyką i londyńskim buskerstwem Bonzo Dog Doo-Dah Band, dziwnym trafem grupy też o korzeniach z uczelni plastycznych.
Prezentowanie solowego recitalu On the Road w klubach z czasem przekształciło się w tercet występujący pod dowcipną, wymyśloną na poczekaniu nazwą Emeryt Big-Beata, Jego Kobita i Wolny Najmita, który współtworzyli jego żona Krystyna Święcicka-Wójcik (również studentka anglistyki na UJ, która współpracowała z zespołem Zdrój Jana)[6] i Piotr Łopalewski (student plastyki na ASP, muzyk grający na instrumentach strunowych i współpracownik zespołu Zdrój Jana)[2]. Poza tym Wójcikowie dorabiali jako przewodnicy oprowadzający po Krakowie wycieczki z Wielkiej Brytanii[2]. Po obronie swoich prac dyplomowych wyjechali do Londynu, gdzie spędzili ponad dwa lata, chodząc po klubach muzycznych, grywając w folkowych pubach, kupując niedostępne w kraju instrumenty i chłonąc kolorową atmosferę tzw. wolnego świata[2]. W 1978 roku założyli w Krakowie zespół Little Ole Opry, uznawany za pierwszą formację bluegassową w Polsce[7]. W 1980 w Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej krakowianie nagrali swój jedyny longplay, który ukazał się dopiero w 2015 roku wraz z włączeniem go w skład dwupłytowego wydawnictwa, zatytułowanego Dedicated to Jerzy Wójcik[8]. 18 marca 2015 roku w sali koncertowej Radia Kraków odbył się koncert promocyjny płyty[7]. Muzyk jako pierwszy w Europie karateka kyokushin zdobył brązowy pas od mistrza w Holandii[5], oraz czarny pas[9]. Prowadził także szkołę karate w Krakowie[5]. W latach 80. z powodu postępującej choroby ograniczył koncertowanie[2]. Zmarł 10 grudnia 1989 roku w wieku zaledwie 43 lat[2]. Jest pochowany na Cmentarzu Prądnik Czerwony w Krakowie (LXX-1-12)[10]. W latach 90. i 2000. poświęcono mu kilka spotkań, na których występował Zdrój Jana i przyjaciele artysty[11][9]. Jego niepublikowane, anglojęzyczne teksty posłużyły zespołowi do pierwszych przymiarek związanych z pracą nad albumem pt. CD z 2011 roku[3], zaś jego autorska piosenka pt. Blow Blow ukazała się na płycie[4].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Nagrania radiowe i płytowe
[edytuj | edytuj kod]Z zespołem Zdrój Jana:
- Nagrania radiowe (1969–1971): Anuncjata, Pieśń Telefoniczna, Ballada o Nutrońcach, Bioprądy, Jaka Ty Jesteś, Sonet 49, Kiedy Będę Żałował[12][13]
- „Zdrój Jana” – płyta dołączona do Wiadomości ASP Nr 46, czerwiec 2009 (wybór nagrań koncertowych zespołu, zarejestrowanych w Klubie ASP „Pod Ręką” w latach 1970–1972)[14]
Z zespołem Little Ole Opry:
- Dedicated to Jerzy Wójcik (2 CD Radio Kraków, 2015) – na tym dwupłytowym wydawnictwie znajduje się materiał nagrany przez zespół Little Ole Opry w 1980 roku[15]
Filmografia[16]
[edytuj | edytuj kod]- 1974: Żegnaj paro! (Muzyka i wykonanie muzyki: Zdrój Jana)
- 1977: Jak zbrzydło powidło (Wykonanie muzyki: Zdrój Jana)[17]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Little Ole Opry – biogram przygotowany we współpracy z Krystyną Święcicką-Wójcik. 2023-01-22. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Andrzej Robak: Bob Dylan z klubu Pod Ręką, czyli smak Ameryki w czasach PRL-u. dziennikpolski24.pl, 2016-12-31. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
- ↑ a b Trójka Polskie Radio: „Debiutancki powrót” Zdroju Jana. trojka.polskieradio.pl, 2011-05-27. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
- ↑ a b Zdrój Jana – CD (2011). a.allegroimg.com. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
- ↑ a b c d Józef Szerla: Wspomnienie o Jurku Wójciku. ryszardy.pl, 2021-10-10. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
- ↑ Andrzej Keyha: Historia ASP: Był Zdrój. ryszardy.pl. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
- ↑ a b Paweł Gzyl: Little Ole Opry wraca dzięki Radiu Kraków. dziennikpolski24.pl, 2015-03-18. [dostęp 2023-01-29]. (pol.).
- ↑ Dedicated to Jerzy Wójcik (2015). sklep.radiokrakow.pl. [dostęp 2022-12-11]. (pol.).
- ↑ a b Ryszard Szczudłowski: Zdrój Jana, 10 grudnia 2004. ryszardy.pl, 2004-12-10. [dostęp 2023-01-29]. (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka grobów: Jerzy Wójcik (Cmentarz Prądnik Czerwony). zck-krakow.pl. [dostęp 2023-01-29]. (pol.).
- ↑ Zdrój Jana. 2012-04-22. [dostęp 2023-01-28]. (pol.).
- ↑ Ryszard Szczudłowski: Zdrój Jana. ryszardy.pl. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
- ↑ Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
- ↑ ASP Kraków: „Zdrój Jana” wychodzi z podziemia (str. 59). asp.krakow.pl. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
- ↑ Radio Kraków: Dedicated to Jerzy Wójcik (2015 – Back Cover). sklep.radiokrakow.pl/. [dostęp 2023-01-30]. (pol.).
- ↑ Zdrój Jana. filmpolski.pl, 2020-01-02. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
- ↑ Jak zbrzydlo powidło (1977). ninateka.pl. [dostęp 2023-02-11]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Wójcik w bazie filmpolski.pl