Jewgienij Glejzerow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jewgienij Glejzerow

Jewgienij Glejzerow, Sztokholm 2010
Data urodzenia	20 marca 1963
Obywatelstwo	ZSRR Rosja
Tytuł szachowy	arcymistrz (1993)
Ranking FIDE	2408 (01.06.2022)
Ranking krajowy FIDE	162

Jewgienij Glejzerow, ros. Евгений Эммануилович Глейзеров (ur. 20 marca 1963) – rosyjski szachista, arcymistrz od 1993 roku.

W latach 80. XX wieku kilkukrotnie startował w eliminacyjnych turniejach indywidualnych mistrzostw Związku Radzieckiego. Najlepszy wynik w tych rozgrywkach osiągnął w 1987 r. w Kursku, dzieląc w półfinale V-VI miejsce. W turniejach międzynarodowych zaczął uczestniczyć pod koniec lat 80. Odniósł szereg sukcesów, zwyciężając bądź dzieląc I miejsca m.in. w: Warszawie (1991), Pardubicach (1992), Woskriesiensku (1993), Czelabińsku (1993), Dreźnie (1994), Mińsku (1996), Leeuwarden (1997), Göteborgu (1997), Lublanie (2000), Maladze (2000), Mondariz (2000), Bydgoszczy (2000), Barlinku (2001, memoriał Emanuela Laskera), Abu Zabi (2002), Sztokholmie (2004/05, turniej Rilton Cup), Kishu (2005), Teheranie (2005, 2006), Jassach (2007) oraz Meszhedzie (2011).

W pierwszej połowie lat 90. występował w rozgrywkach o drużynowe mistrzostwo Polski, reprezentując „Miedź” Legnica. W 1992 r. zdobył w Rewalu złoty, a w 1993 r. w Lubniewicach – brązowy medal.

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 maja 2011 r., z wynikiem 2600 punktów zajmował wówczas 42. miejsce wśród rosyjskich szachistów^[1].

• ChessBase Megabase 2008
• Individual Calculations: Gleizerov, Evgeny (ang.)

• Jewgienij Glejzerow – wybrane partie szachowe (ang.)
• Jewgienij Glejzerow – profil na stronie FIDE (ang.)