Ińsko (jezioro) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ińsko
Jezioro Ińskie
	Położenie
Państwo	Polska
Miejscowości nadbrzeżne	Ińsko
Region	Pojezierze Ińskie
Wysokość lustra	130 m n.p.m.
Wyspy	3
	Morfometria
Powierzchnia	596 ha
Wymiary; • max długość; • max szerokość	; 5,4 km; 2,1 km
Głębokość; • maksymalna	; 42 m
	Hydrologia
Rzeki zasilające	Ina
Rzeki wypływające	Ina
	Położenie na mapie Polski Ińsko
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Ińsko
	Położenie na mapie powiatu stargardzkiego Ińsko
	Położenie na mapie gminy Ińsko Ińsko
	Położenie na mapie Ińska Ińsko
	53°26′38″N 15°32′30″E/53,443889 15,541667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Ińsko (niem. Enzigsee) – jezioro w Polsce, położone na Pojezierzu Ińskim^[2], w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w granicach administracyjnych miasta Ińsko i gminy miejsko-wiejskiej Ińsko.

Charakterystyka

Wody jeziora są I klasy czystości, powierzchnia 596 ha (w tym 3 wyspy o łącznej powierzchni 22,3 ha^[3], największa z nich, będąca rezerwatem przyrody Wyspa Sołtyski, zajmuje około 20 ha, długość 5,4 km, szerokość 2,1 km, maksymalna głębokość 42 m; złożone z kilku rynien jeziornych; linia brzegowa dobrze rozwinięta (32 km)^[3]; brzegi przeważnie wysokie, miejscami urwiste utworzone przez wzgórza morenowe o wysokości względnej do 30 m, północne zalesione; rzeźba dna jest bardzo urozmaicona.

Przez Ińsko przepływa rzeka Ina łącząc je z jeziorem Stubnica; na południowo-wschodnim brzegu leży miasto Ińsko; jezioro wchodzi w skład Ińskiego Parku Krajobrazowego; na północno-wschodnim brzegu Ińska znajduje się rezerwat leśny Kamienna Buczyna. Występuje tu rzadki w Polsce skorupiak będący reliktem epoki lodowcowej Pallasea quadrospinosa.

Ińsko ma 2 duże zatoki posiadające własne nazwy: Zatoka Miałka i Ścienne.

Jezioro znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska programu Natura 2000.

Nazwę Ińsko wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Enzig See^[4].

Jezioro Ińsko jest jednym z najpopularniejszych miejsc do nurkowania w województwie zachodniopomorskim, ze względu na łatwy dostęp, dobrą widoczność pod wodą, bogatą faunę i florę, a także zaplecze techniczne w miejscowych centrach nurkowania (Prodivers i Dive Devil). Dodatkowymi atrakcjami są: zatopiony samochód Trabant, Pontiac, choinka, łabędź z panki, anakonda z tworzywa (GKP Raffer), znaki drogowe, radiostacja wojskowa, garaż blaszany oraz biurko z pełnym sprzętem komputerowym. Od strony kąpieliska miejskiego wielkie głazy.

Zobacz też

Ostoja Ińska

Przypisy

↑ Mapa wysokości i głębokości [1]
↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
↑ ^a ^b CzesławC. Piskorski CzesławC., Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 148, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .
↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8

Bibliografia

Jezioro Ińsko. nurkomania.pl. [dostęp 2011-08-27].
Jezioro Ińsko. czystejeziora.pl. [dostęp 2011-08-27].

Linki zewnętrzne

[1] Mapa wysokości i głębokości [1]

[2] Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).

[pomorze-3] CzesławC. Piskorski CzesławC., Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 148, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .

[4] M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8

[1]

[2]

[3]

[4]