Joanna Pollakówna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Joanna Pollakówna (ur. 1 czerwca 1939 w Warszawie, zm. 28 czerwca 2002 tamże^[1]) – poetka, eseistka, historyk sztuki. Pisała też opowiadania dla dzieci (napisała m.in. scenariusz do telewizyjnego serialu animowanego Marceli Szpak dziwi się światu), tłumaczyła poezję. Była autorką publikacji z historii sztuki.

Debiutowała (jako poetka) w 1958 roku w „Nowej Kulturze”.

Laureatka wielu nagród, m.in. Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1976), Fundacji Alfreda Jurzykowskiego (1992), Fundacji Kultury (1999).

Joanna Pollakówna była córką poety i tłumacza Seweryna Pollaka i poetki Wandy Grodzieńskiej, żoną tłumacza i publicysty Wiktora Dłuskiego.

Jej grób znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 46, grób 4)^[2].

Tomy poezji

• Dysonanse (1961)
• Przytajenie barwy (1963)
• Korzyści podróży (1967)
• Żwir (1971)
• W cieniu (1972)
• Lato szpitalne (1975)
• Powolny pożar (1980)
• Rodzaj głodu (1986)
• Dziecko-drzewo (1992)
• Skąpa jasność (1990)
• Małomówność (1995)
• Ogarnąłeś mnie chłodem (2003)
• Wiersze zebrane (2012)
• Wieczność dopełni. Wiersze z lat 1958-2002 (2023)

Krytyka i historia sztuki

• Tytus Czyżewski (1972)
• Formiści (1972)
• Malarstwo polskie między wojnami 1918–1939 (1982)
• Czapski (1993)
• Byli bracia malarze...: o życiu i malowaniu braci Efraima i Menasze Seidenbeutlów (2002)

Eseje

• Myśląc o obrazach (1994)
• Glina i światło (1999)
• Weneckie tęsknoty (2003)

Książki dla dzieci

• Pytalik (1982)
• Pytalikowa okolica
• Generał bagniska (1986)
• Marceli Szpak dziwi się światu

• Współcześni poeci polscy: poezja polska od roku 1956, Warszawa 1997.

• Joanna Pollakówna – publikacje w bibliotece Polona