Johann Baptist Cramer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johann Baptist Cramer
	; Portret Johanna Cramera autorstwa Williama Sharpa
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1771 ; Mannheim
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 1858 ; Londyn
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna, muzyka klasycyzmu
Zawód	pianista, kompozytor, wydawca
	Multimedia w Wikimedia Commons

Johann Baptist Cramer, także ang. John Baptist Cramer^[1]^[2] (ur. 24 lutego 1771 w Mannheim, zm. 16 kwietnia 1858 w Londynie^[1]^[3]^[4]^[5]) – niemiecki pianista, kompozytor i wydawca muzyczny, przez większość życia działający w Anglii.

Życiorys

Syn skrzypka Wilhelma Cramera^[1]^[2]^[3]^[5] i brat Franza^[2]. Od dziecka mieszkał w Anglii^[3]. Gry na fortepianie uczył się początkowo od ojca, później u Johanna Daniela Bensera^[3], Johanna Samuela Schrötera (1780–1783) i Muzio Clementiego^[1]. Studiował także kompozycję u Karla Friedricha Abla^[1]^[3].

Debiutował jako pianista w 1781 roku^[1]. W latach 1788–1791 odbył tourneé koncertowe po Francji i Niemczech^[3]. Od 1791 do 1799 roku koncertował w Londynie, biorąc udział w cyklach Salomon Concerts i Professional Concerts^[3]. W latach 1799–1800 odbył ponowną podróż po Niderlandach, Niemczech i Austrii. W Wiedniu poznał Josepha Haydna i Ludwiga van Beethovena, na którym wywarł wielkie wrażenie^[3]. W latach 1816–1818 ponownie odwiedził Niderlandy i Niemcy^[1]^[3]. Współzałożyciel Royal Philharmonic Society (1813)^[1]^[2]^[3], a od 1822 roku członek nowo powołanej Królewskiej Akademii Muzycznej^[2]^[3]. W Londynie zyskał sobie sławę, udzielając lekcji gry na fortepianie i dając recitale^[3]; zdobył sobie przydomek Glorious John^[2]^[3]. W 1835 roku opuścił Anglię, przebywając w Monachium, Wiedniu i Paryżu^[3]. Po powrocie do Londynu w 1845 roku zaprzestał działalności artystycznej^[3].

Twórczość

Był uznanym pianistą i znacznie rozwinął technikę gry na fortepianie^[4]. Ceniono go jako wykonawcę utworów J.S. Bacha, W.A. Mozarta i Beethovena, z którymi zapoznał publiczność angielską^[2]^[3]. Skomponował 9 koncertów fortepianowych, 2 kwintety fortepianowe, kwartet fortepianowy, 56 rond fortepianowych, 33 divertimenta, 73 sonat fortepianowych, ponad 20 pieśni^[5] i 84 etiudy o przeznaczeniu pedagogicznym, zebrane w dwutomowym zbiorze Studio per il piano forte^[1].

Od 1805 roku prowadził działalność jako wydawca. Jego pierwszymi spółkami były C. & Keys (1805) i C. & Chappell (1810–1819)^[3]. W 1824 roku wspólnie z Robertem Addisonem oraz Thomasem Frederickiem Beale’em powołał firmę J. B. Cramer & Co^[3], w 1964 roku przejętą przez Kemble & Co^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 185. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 96. ISBN 978-0-8108-5750-6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 266. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 169. ISBN 978-83-01-13410-5.
↑ ^a ^b ^c Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 144. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Linki zewnętrzne

Johann Baptist Cramer – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Johann Baptist Cramer – nuty w bibliotece Polona

[harvard-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 185. ISBN 0-674-37299-9.

[historical-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 96. ISBN 978-0-8108-5750-6.

[encmuz-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 266. ISBN 83-224-0223-6.

[chodkowski-4] Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 169. ISBN 978-83-01-13410-5.

[boer-5] Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 144. ISBN 978-0-8108-7183-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]