Johannes Cochläus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johannes Cochläus

Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1479 Raubesried
Data i miejsce śmierci	11 stycznia 1552 Wrocław
Multimedia w Wikimedia Commons

Johannes Cochläus, właściwie Johannes Dobeneck (ur. 10 stycznia 1479 w Raubesried, zm. 11 stycznia 1552 we Wrocławiu) – niemiecki humanista i teolog, jeden z głównych oponentów i pierwszy katolicki biograf Marcina Lutra.

Studiował na Uniwersytecie w Kolonii od roku 1504 do 1510, kiedy został rektorem Szkoły im. św. Wawrzyńca w Norymberdze. Stanowisko to piastował do roku 1515. Wydał wówczas wiele podręczników szkolnych. Podczas pobytu w Rzymie w latach (1517–1519) został wyświęcony na kapłana. Powrócił do Niemiec, by w 1520 zostać dziekanem we Frankfurcie nad Menem (gdzie po raz pierwszy został zaangażowany w kontrowersje dotyczące reformacji), w 1526 kanonikiem w Moguncji, a w 1535 kapelanem księcia Jerzego z Saksonii. Pamflet wymierzony w króla Anglii Henryka VIII doprowadził do przenosin Cochläusa do Meissen. W 1539, gdy książę Jerzy zmarł, Johannes został zastąpiony przez swego brata Henryka, luteranina, co spowodowało, że musiał opuścić Saksonię, gdzie nie był już dłużej bezpieczny^[1].

Znalazł schronienie we Wrocławiu (wówczas „Presslaw”), gdzie został kanonikiem i, coraz bardziej zaniepokojony postępami reformacji, kontynuował osobistą krucjatę przeciwko Lutrowi^[2] mimo swojej początkowej do niego sympatii^[1]. Po raz ostatni publicznie wystąpił w Ratyzbonie w 1546, trzy lata później opublikował krytyczną wobec Lutra biografię Commentaria de actis et scriptis Lutheri, po czym powrócił do Wrocławia na emeryturę^[2].

• Dzieła Johannesa Cochläusa w bibliotece Polona