Jorge Torres Nilo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jorge Torres Nilo
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jorge Emmanuel Torres Nilo

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1988
Tijuana

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
2002–2006 Atlas
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2010 Atlas 90 (5)
2010–2020 Tigres UANL 319 (1)
2021–2023 Toluca 44 (2)
W sumie: 453 (8)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005  Meksyk U-17 2 (0)
2007–2016  Meksyk U-23 7 (0)
2008–2016  Meksyk 49 (1)
W sumie: 58 (1)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Złoty Puchar CONCACAF
złoto Stany Zjednoczone 2011
złoto Stany Zjednoczone/Kanada 2015

Jorge Emmanuel „Pechu” Torres Nilo (ur. 16 stycznia 1988 w Tijuanie) – meksykański piłkarz występujący na pozycji lewego obrońcy, reprezentant Meksyku.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Torres Nilo urodził się w Tijuanie, gdzie znaleźli pracę jego rodzice. W wieku dwóch lat przeniósł się jednak razem z nimi do ich rodzinnego miasta – León, w którym spędził większość swojego dzieciństwa. Jako czternastolatek na jednym z juniorskich turniejów został zauważony przez wysłanników zespołu Club Atlas z miasta Guadalajara i zaraz potem przeniósł się do akademii młodzieżowej tego klubu, uchodzącej za czołową w kraju. Do pierwszej drużyny został włączony w wieku osiemnastu lat przez szkoleniowca Daniela Guzmána i w meksykańskiej Primera División zadebiutował 25 stycznia 2006 w wygranym 4:0 spotkaniu z Tecos UAG. Początkowo pełnił jednak rolę rezerwowego i miejsce w pierwszym składzie wywalczył sobie dopiero półtora roku później, za kadencji trenera Rubéna Omara Romano. W 2008 roku zajął z Atlasem drugie miejsce w rozgrywkach kwalifikacyjnych do Copa LibertadoresInterLidze. Premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił natomiast 3 maja tego samego roku w wygranej 2:0 konfrontacji z Cruz Azul, zaś ogółem barwy Atlasu reprezentował przez cztery i pół roku.

Latem 2010 Torres Nilo za sumę 2,5 miliona dolarów przeszedł do klubu Tigres UANL z siedzibą w Monterrey. Tam od razu został kluczowym zawodnikiem linii defensywy i w jesiennym sezonie Apertura 2011 zdobył z ekipą prowadzoną przez Ricardo Ferrettiego pierwszy w swojej karierze tytuł mistrza Meksyku. Wówczas także został wybrany w oficjalnym plebiscycie Meksykańskiego Związku Piłki Nożnej najlepszym bocznym obrońcą rozgrywek. W wiosennym sezonie Clausura 2014 zdobył z Tigres puchar Meksyku – Copa MX, w tym samym roku zajmując także drugie miejsce w krajowym superpucharze – Supercopa MX. W sezonie Apertura 2014 zanotował natomiast wicemistrzostwo kraju, a w 2015 roku dotarł do finału najbardziej prestiżowych rozgrywek południowoamerykańskiego kontynentu – Copa Libertadores. W sezonie Apertura 2015 – wciąż mając niepodważalną pozycję w linii defensywy – zdobył z Tigres swoje drugie mistrzostwo Meksyku, zaś w 2016 roku doszedł do finału Ligi Mistrzów CONCACAF.

W sezonie Apertura 2016, Torres Nilo zdobył trzeci tytuł mistrza Meksyku. W tym samym roku wywalczył także bardziej prestiżowy z meksykańskich superpucharów – Campeón de Campeones.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
2005/2006 Club Atlas Meksyk  Liga MX 1 0
2006/2007 Club Atlas Meksyk  Liga MX 14 0
2007/2008 Club Atlas Meksyk  Liga MX 24 1
2008/2009 Club Atlas Meksyk  Liga MX 27 1
2009/2010 Club Atlas Meksyk  Liga MX 24 3
2010/2011 Tigres UANL Meksyk  Liga MX 30 0
2011/2012 Tigres UANL Meksyk  Liga MX 42 0
2012/2013 Tigres UANL Meksyk  Liga MX 34 0
2013/2014 Tigres UANL Meksyk  Liga MX 32 0
2014/2015 Tigres UANL Meksyk  Liga MX 36 0
2015/2016 Tigres UANL Meksyk  Liga MX

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 roku Torres Nilo został powołany przez szkoleniowca Jesúsa Ramíreza do reprezentacji Meksyku U-17 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-17. Na meksykańskich boiskach był jednym z ważniejszych zawodników swojej drużyny, rozgrywając dwa z trzech spotkań (obydwa w wyjściowym składzie), a jego kadra, pełniąca wówczas rolę gospodarzy, zanotowała wówczas komplet zwycięstw i zajęła pierwsze miejsce w grupie. Dzięki temu zakwalifikowała się na rozgrywane cztery miesiące później Mistrzostwa Świata U-17 w Peru, gdzie zdobyła ostatecznie tytuł młodzieżowych mistrzów świata, lecz sam Torres Nilo nie znalazł się w składzie na juniorski mundial.

W 2007 roku Torres Nilo znalazł się w ogłoszonym przez René Isidoro Garcíę składzie reprezentacji Meksyku U-23 na Igrzyska Panamerykańskie w Rio de Janeiro. Tam miał pewne miejsce w wyjściowej jedenastce; wystąpił w czterech z pięciu możliwych meczów (we wszystkich w pierwszym składzie), nie notując zdobyczy bramkowej. Meksykanie odpadli natomiast z imprezy w półfinale wskutek porażki w serii rzutów karnych z Jamajką (0:0, 4:5 k), zdobywając ostatecznie brązowy medal na męskim turnieju piłkarskim.

W seniorskiej reprezentacji Meksyku Torres Nilo zadebiutował za kadencji szwedzkiego selekcjonera Svena-Görana Erikssona, 24 września 2008 w przegranym 0:1 meczu towarzyskim z Chile. W 2010 roku został powołany przez Javiera Aguirre na Mistrzostwa Świata w RPA, gdzie jednak pozostawał wyłącznie rezerwowym drużyny i ani razu nie pojawił się na boisku, zaś Meksykanie odpadli z mundialu w 1/8 finału po porażce z Argentyną (1:3). Premierowego gola w kadrze narodowej strzelił 28 maja 2011 w zremisowanym 1:1 sparingu z Ekwadorem, a kilka dni później znalazł się w ogłoszonym przez José Manuela de la Torre składzie na Złoty Puchar CONCACAF. Tam rozegrał cztery z sześciu meczów (wszystkie jednak po wejściu z ławki rezerwowych), pozostając wyłącznie alternatywnym zawodnikiem swojej reprezentacji, która triumfowała ostatecznie w tych rozgrywkach po pokonaniu w finale USA (4:2). W 2013 roku wziął udział w Pucharze Konfederacji, podczas którego był z kolei podstawowym graczem zespołu i wystąpił w dwóch z trzech spotkań (w obydwóch w wyjściowej jedenastce), natomiast jego drużyna zanotowała bilans zwycięstwa i dwóch porażek, wobec czego zakończyła swój udział w tym turnieju już w fazie grupowej.

Torres Nilo był również podstawowym zawodnikiem kadry narodowej przez większą część eliminacji do Mistrzostw Świata 2014, kiedy to pod wodzą selekcjonerów José Manuela de la Torre i Víctora Manuela Vuceticha zanotował dziesięć występów, jednak po objęciu sterów zespołu przez Miguela Herrerę stracił miejsce w składzie na rzecz Miguela Layúna i nie został powołany na mundial. W 2015 roku znalazł się w ogłoszonym przez Herrerę składzie na swój kolejny Złoty Puchar CONCACAF, gdzie jednak ponownie był wyłącznie rezerwowym i zanotował jeden występ (po wejściu z ławki) na sześć możliwych. Meksykanie triumfowali wówczas w turnieju, pokonując w finałowej konfrontacji Jamajkę (3:1).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]