Juan Tejera – Wikipedia, wolna encyklopedia

Juan Tejera

Pełne imię i nazwisko	Juan Ramón Tejera Pérez
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1956 Montevideo
Pozycja	Pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1977 Danubio
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1996 Defensor Sporting 1997 Liverpool Montevideo 1999–2000 Liverpool Montevideo 2004–2005 Defensor Sporting 2006–2007 Liverpool Montevideo 2007 Rentistas 2013 Racing 2013–2014 Fénix 2014 Cerro 2015–2016 Defensor Sporting 2018–2019 Racing 2020–2021 Boston River
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Juan Ramón Tejera Pérez (ur. 23 lutego 1956 w Montevideo) – urugwajski piłkarz występujący na pozycji środkowego pomocnika, trener piłkarski.

Tejera pochodzi z dzielnicy Unión stołecznego miasta Montevideo. Posiada czwórkę rodzeństwa (dwóch braci i dwie siostry), jego ojciec prowadził sklep mięsny. Jako dziecko występował w osiedlowych drużynach Blue Star i Leo FC^[1]. Profesjonalną karierę rozpoczynał w klubie Danubio FC^[2]. W sezonie 1977 był członkiem drużyny, która zajęła czwarte miejsce w lidze i po raz pierwszy w historii Danubio zakwalifikowała się do rozgrywek Copa Libertadores^[3]. Profesjonalnym piłkarzem był przez kilkanaście lat – zakończył karierę na początku lat 90^[2]. Występował na pozycji środkowego pomocnika^[4].

W lutym 1990 Tejera ukończył kurs trenerski^[2]. W latach 1994–1996 był zatrudniony w klubie Defensor Sporting jako szkoleniowiec drużyny rezerw, równocześnie pełniąc rolę asystenta trenera pierwszego zespołu Juana Ahuntchaína^[1]. Na przełomie listopada i grudnia 1996 poprowadził pierwszą drużynę Defensora w krajowych rozgrywkach kwalifikacyjnych Liguilla Pre-Libertadores^[5]. Następnie został trenerem ligowego średniaka – stołecznego Liverpool FC, z którym zanotował udany sezon, zajmując piąte miejsce w lidze urugwajskiej^[6]. W 1999 roku po raz kolejny objął Liverpool, zastępując na tym stanowisku Miguela Ángela Puppo^[7]. Zdołał wyciągnąć walczącą o utrzymanie drużynę z poważnego kryzysu i zajął z nią szóstą lokatę w rozgrywkach, lecz został zwolniony ze stanowiska w styczniu 2000^[8].

W latach 2002–2003 Tejera ponownie pracował w akademii juniorskiej Defensora Sporting, po czym powierzono mu stery pierwszego zespołu^[1]. Dysponując bardzo młodą, utalentowaną grupą zawodników, niespodziewanie jego Defensor w sezonie 2004 do samego końca rozgrywek walczył o tytuł mistrzowski. Ostatecznie jego podopieczni zarówno w wiosennej fazie Apertura, jak i jesiennej Clausura zajęli drugie miejsce w tabeli (nierównoznaczne z wicemistrzostwem) oraz dzięki dotarciu do finału Liguilla Pre-Libertadores zakwalifikowali się do rozgrywek Copa Sudamericana, co oznaczało powrót Defensora na arenę międzynarodową po czterech latach przerwy^[9]. W krótkim, półrocznym sezonie 2005 w kontrowersyjnych okolicznościach zdobył natomiast z Defensorem tytuł wicemistrza Urugwaju (jego klub w lipcu odmówił rozegrania barażów o mistrzostwo kraju z Nacionalem ze względu na rzekome faworyzowanie przyszłych rywali przez sędziów)^[3]. Podczas pobytu w Defensorze dał się poznać jako szkoleniowiec świetnie pracujący z młodymi graczami – pod jego okiem rozwinęły się talenty piłkarzy takich jak Maxi Pereira czy Álvaro González^[1]. Ze stanowiska zrezygnował w październiku 2005 po słabym początku sezonu (dwa zwycięstwa w trzynastu meczach)^[10].

Po odejściu z Defensora, Tejera znów został zatrudniony w Liverpool FC, gdzie zanotował przeciętny, roczny pobyt – plasował się wyłącznie w środku tabeli i zarząd zdecydował się nie przedłużać z nim kontraktu. Następnie bez większych osiągnięć przez pięć miesięcy był trenerem drugoligowego, zmagającego się z problemami finansowymi CA Rentistas. Po odejściu z tego zespołu zdecydował się chwilowo wycofać ze środowiska piłkarskiego i przez pięć lat pracował jako urzędnik w organizacji Administración Nacional de Puertos, zajmującej się zarządem krajowymi portami morskimi^[5]. W styczniu 2013 powrócił do futbolu, zostając szkoleniowcem walczącego o uniknięcie relegacji Racing Club de Montevideo^[11]. Prowadził go ze świetnymi wynikami przez pół roku (tylko trzy porażki w piętnastu meczach) i utrzymał drużynę w najwyższej klasie rozgrywkowej, lecz bezpośrednio po tym odszedł z klubu wskutek braku porozumienia z zarządem w kwestii nowej umowy^[5].

W październiku 2013 Tejera zastąpił Lorenzo Carrabsa na stanowisku trenera przeciętnego zespołu CA Fénix^[12]. Szybko poprawił wyniki ekipy i w wiosennej fazie Clausura jego podopieczni zostali rewelacją ligi – przez większą część rozgrywek liderowali w tabeli, lecz ostatecznie zakończyli fazę na szóstym miejscu^[13]. Zaraz po tym sukcesie Tejera odszedł jednak z Fénixa, wobec niepowodzenia negocjacji z kierownictwem klubu odnośnie do nowego kontraktu^[14]. We wrześniu 2014 objął drużynę CA Cerro^[15], którą prowadził ze średnim skutkiem przez kolejne dwa miesiące, po czym złożył rezygnację^[16]. W czerwcu 2015 powrócił do klubu, z którym osiągał największe sukcesy trenerskie – Defensora Sporting^[17]. Tym razem jego pobyt w Defensorze okazał się jednak mało owocny – jego ekipa uplasowała się na rozczarowującym ósmym miejscu w lidze, lepiej spisała się natomiast w kontynentalnych rozgrywkach Copa Sudamericana 2015 (ćwierćfinał). Ze stanowiska zrezygnował w lutym 2016^[18], jako przyczyny podając kiepskie wyniki (rozpoczęcie fazy Clausura od dwóch porażek), brak poparcia ze strony zarządu klubu i presję^[19].

W sierpniu 2018 Tejera po raz drugi został trenerem Racing Club de Montevideo^[20]. Szybko poprawił wyniki drużyny, która zakończyła sezon na wysokim, czwartym miejscu w tabeli. W następnych rozgrywkach Racing spisał się jednak przeciętnie i uplasował się na dwunastej pozycji, a bezpośrednio po tym Tejera zrezygnował z posady^[21].

• Juan Tejera, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-27] .
• J. Tejera, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-03] .