Julen Aguinagalde – Wikipedia, wolna encyklopedia

Julen Aguinagalde

Julen Aguinagalde w barwach Vive Kielce (2013)
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1982 Irun
Wzrost	195 cm
Pozycja	obrotowy
Informacje klubowe
Klub	Vive Kielce
Numer w klubie	13
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1999–2006 Bidasoa Irún 2006–2009 Ademar León 2009–2011 Ciudad Real 2011–2013 Atlético Madryt 2013–2020 Vive Kielce 2020– CD Bidasoa Irun
Kariera reprezentacyjna[a]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2006–  Hiszpania 172 (434[1])
↑ Aktualne na: 10 grudnia 2018.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata złoto Hiszpania 2013 drużynowo brąz Szwecja 2011 drużynowo Mistrzostwa Europy złoto Chorwacja 2018 drużynowo srebro Polska 2016 drużynowo brąz Dania 2014 drużynowo
Multimedia w Wikimedia Commons

Julen Aguinagalde Akizu (ur. 8 grudnia 1982 w Irun^[2]) – hiszpański piłkarz ręczny, obrotowy, od 2013 zawodnik Vive Kielce.

Reprezentant Hiszpanii, mistrz świata (2013) i brązowy medalista mistrzostw świata (2011), mistrz (2018) i wicemistrz Europy (2016), brązowy medalista mistrzostw Europy (2014). Wybrany najlepszym obrotowym igrzysk olimpijskich w Londynie (2012), mistrzostw świata w Hiszpanii (2013) i dwukrotnie mistrzostw Europy (2014, 2016).

Mistrz Hiszpanii i wielokrotny mistrz Polski. Trzykrotnie wybrany najlepszym zawodnikiem ligi ASOBAL. Dwukrotny zwycięzca Klubowych Mistrzostw Świata (z Ciudad Real i Atlético Madryt). Zwycięzca Ligi Mistrzów w sezonie 2015/2016 z Vive Kielce. W 2017 wybrany najlepszym obrotowym Final Four Ligi Mistrzów w historii^[3].

W latach 1999–2006 był zawodnikiem Bidasoa Irún. W latach 2006–2009 grał w Ademar León, z którym w 2008 zdobył Puchar Ligi ASOBAL. W sezonie 2006/2007, w którym rzucił 10 bramek, dotarł ze swoim zespołem do finału Pucharu Zdobywców Pucharów (w przegranym dwumeczu finałowym z niemieckim HSV Hamburg zdobył jednego gola). W sezonach 2007/2008 i 2008/2009 występował w Lidze Mistrzów, rzucając w niej 39 bramek w 21 spotkaniach^[2].

W latach 2009–2011 występował w Ciudad Real. W sezonie 2009/2010 zdobył z nim mistrzostwo Hiszpanii (w lidze rzucił 126 goli^[4]), natomiast w sezonie 2010/2011 zdobył Puchar Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii i Puchar Ligi ASOBAL. Będąc graczem Ciudad Real, został wybrany najlepszym graczem hiszpańskiej ekstraklasy (2009/2010)^[5] i dwukrotnie najlepszym obrotowym tych rozgrywek. Z Ciudad Real dwukrotnie dotarł też do Final Four Ligi Mistrzów: w sezonie 2009/2010, w którym rzucił 49 bramek, zajął w niej 3. miejsce, a w sezonie 2010/2011, w którym zdobył 33 gole, zajął 2. pozycję^[2]. W 2010 wywalczył też klubowe mistrzostwo świata.

W latach 2011–2013 był zawodnikiem Atlético Madryt. W lidze ASOBAL rozegrał 43 mecze i rzucił 133 bramki^[6]. W sezonach 2011/2012 i 2012/2013 wybrany został najlepszym zawodnikiem i obrotowym hiszpańskiej ekstraklasy. Z Atlético wywalczył dwa Puchary Hiszpanii i jeden Superpuchar Hiszpanii. W sezonie 2011/2012, w którym rzucił 50 goli, zajął ze stołecznym zespołem 2. miejsce w Lidze Mistrzów, natomiast w sezonie 2012/2013, w którym zdobył 38 bramek, dotarł w niej do 1/4 finału^[2]. Ponadto w 2012 wywalczył klubowe mistrzostwo świata – w spotkaniu decydującym o tym trofeum z THW Kiel (28:23) rzucił trzy gole^[7].

W 2013 przeszedł do Vive Kielce, z którym zdobył pięć mistrzostw Polski i sześć Pucharów Polski. W sezonie 2013/2014, w którym rzucił 106 goli w 26 meczach, zajął 20. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców Superligi^[8]. Z Vive Kielce odnosił również sukcesy w Lidze Mistrzów. W sezonie 2014/2015, w którym zdobył 34 gole, zajął w niej z kielecką drużyną 3. miejsce. W sezonie 2015/2016, w którym rzucił 63 bramki, wygrał z Vive Ligę Mistrzów. W rozegranym 29 maja 2016 meczu finałowym z węgierskim Veszprém (39:38) zdobył cztery gole, a także rzucił bramkę w serii rzutów karnych, która zadecydował o końcowym triumfie Vive^[2].

W 2012 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie, w których rozegrał sześć meczów i zdobył 23 bramki^[9], zostając najlepszym obrotowym turnieju^[10].

Uczestniczył w mistrzostwach świata w 2011, 2013, 2015, 2017 i 2019. Podczas turnieju w Hiszpanii (2013), w którym rozegrał osiem meczów i rzucił 29 bramek^[11], zdobył złoty medal i został wybrany najlepszym obrotowym zawodów^[12]. Podczas mistrzostw świata w Szwecji (2011), w których wystąpił w 10 spotkaniach i zdobył 27 goli, wywalczył brązowy medal^[13].

Grał w mistrzostwach Europy w 2008, 2010, 2012, 2014, 2016 i 2018. Podczas turnieju w Chorwacji (2018), w którym wystąpił w siedmiu spotkaniach i zdobył 11 goli^[14], wywalczył złoty medal. Podczas turnieju w Polsce (2016), w którym w ośmiu meczach rzucił 21 bramek^[15], zdobył brązowy medal i został wybrany najlepszym obrotowym zawodów^[16]. Podczas mistrzostw w Danii (2014), w których zagrał w czterech meczach i zdobył 24 gole^[17], wywalczył brązowy medal i otrzymał tytuł najlepszego obrotowego turnieju^[18].

Młodszy brat piłkarza ręcznego i reprezentanta Hiszpanii Gurutza Aguinagalde. Z partnerką Sarą Alguacil ma syna.