Julia (matka Antoniusza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Julia, Iulia (ur. 104 p.n.e., zm. po 39 p.n.e.) – przedstawicielka rzymskiego rodu Juliuszów, daleka krewna^[1] dyktatora Cezara. Córka Lucjusza Juliusz Cezara konsula w 90 p.n.e. i Fulwii^[2], córki Marka Fulwiusza Flakkusa, konsula w 125 p.n.e.

Źródła przedstawiają ją jako dostojną niewiastę^[2] mogącą równać się z najszlachetniejszymi i najcnotliwszymi kobietami swoich czasów^[3]. Brat Julii, Lucjusz^[4][5][6] został konsulem w 64 p.n.e. Wyszła za mąż za Marka Antoniusz Kretyka, z którym miała trzech synów: Marka Antoniusza, późniejszego triumwira, Gajusza, Lucjusza oraz córkę Antonię (była żoną Publiusza Watyniusza^[7], konsula w 47 p.n.e.). Po śmierci męża Julia w 72 p.n.e. poślubiła Publiusza Lentulusa Korneliusza Surę, konsula w 71 p.n.e., straconego później (63 p.n.e.) przez konsula Cycerona za udział w spisku Katyliny^[2][5].

W 43 p.n.e. Julia wraz z synową, Fulwią i młodocianym wnukiem Antyllusem usilnie zabiegała, zanosząc prośby do wpływowych senatorów i wznosząc błagania przybrana w czarne szaty u drzwi posiedzeń senatu, o to by senat nie uznał Marka Antoniusza za wroga państwa^[8]. Związki krwi wpłynęły też na stanowisko jakie zajął Lucjusz Juliusz Cezar wobec swojego siostrzeńca^[9]. Gdy po ustanowieniu II triumwiratu, sporządzono listy proskrypcyjne, Antoniusz umieścił na nich swojego wuja, brata Julii, Lucjusza^[10][11]. Julia dała mu schronienie w swoim domu i publicznie oznajmiła Antoniuszowi, że dalej będzie brata chronić, nawet kosztem swojego życia^[12]. Antoniusz poczuł się zmuszony ustąpić matce^[13] i nakazał przeprowadzić uchwałę ułaskawiającą Lucjusza^[14]. Julia wraz z siostrą Oktawiana, Oktawią Młodszą życzliwie odniosła się do próśb o wstawiennictwo tych rzymskich kobiet, na które zarządzeniem triumwirów nałożono konfiskatę majątków^[15].

W 41 p.n.e. młodszy syn Julii, Lucjusz Antoniusz poniósł klęskę w wojnie peruzyńskiej z Oktawianem. Julia zmuszona była uciec na Sycylię i znalazła schronienie u Sekstusa Pompejusza^[16]. W następnym roku Pompejusz wyprawił Julię dając jej znamienity orszak, do Marka Antoniusza, do Grecji^[17] i proponując zawarcie przymierza skierowanego przeciwko Oktawianowi^[18][19]. Oktawian nawiązał korespondencję z Julią, zapewniając ją o szacunku jaki żywi dla niej, jako swojej krewnej, i Julia wystąpiła jako pośredniczka^[20][21] w sporze pomiędzy Oktawianem i Antoniuszem, zakończonym porozumieniem w Brundyzjum. W 39 p.n.e. pomagała w doprowadzeniu do zawarcia pokoju w Puteoli (w Misenum według innych źródeł^[16]) pomiędzy triumwirami a Sekstusem Pompejuszem^[22].

• Drzewo genealogiczne Juliuszów Cezarów
• Drzewo genealogiczne Antoniuszów