Kęszyca Leśna – Wikipedia, wolna encyklopedia
wieś | |
Widok na zabudowania dawnego garnizonu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość | 75 m n.p.m. |
Liczba ludności (2022) | 615[2] |
Strefa numeracyjna | 95 |
Kod pocztowy | 66-305[3] |
Tablice rejestracyjne | FMI |
SIMC | 0988922 |
Położenie na mapie gminy Międzyrzecz | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
Położenie na mapie powiatu międzyrzeckiego | |
52°24′32″N 15°28′31″E/52,408889 15,475278[1] |
Kęszyca Leśna – wieś sołecka w zachodniej Polsce, w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz.
W latach 1994–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość usytuowana wśród lasów, nad Jeziorem Kęszyckim, 10 km na południowy zachód od Międzyrzecza, na terenie dawnej bazy wojskowej.
Opis
[edytuj | edytuj kod]W 1993 bazę całkowicie opuścili żołnierze rosyjscy, stacjonujący w ramach 3 Samodzielnej Warszawskiej Brygady Łączności Naczelnego Dowództwa. Od lipca 1994 Kęszyca Leśna jest samodzielną miejscowością i siedzibą sołectwa w gminie Międzyrzecz. Znajdują się tutaj: hotel z restauracją, kilka sklepów, remiza OSP z muzeum pożarnictwa, kaplica i przystanek PKS.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4]:
- kościół pod wezwaniem św. Marcina, z 1728 roku
- obiekty Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego, z lat 1934–45, dec. → Międzyrzecz, Centralny Odcinek MRU. Pierwsze obiekty militarne zostały wzniesione przez Niemców w latach 1927–1935 i w latach 30. stanowiły zaplecze dla budowy Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego. W latach 1927–1945 baza wojskowa nosiła nazwę Regenwürmerlager (pol. Baza Dżdżownic), w czasie II wojny światowej szkolili się w niej żołnierze formacji zagranicznych, którzy w mundurach Waffen-SS walczyli po stronie Niemców – m.in. Belgowie i Sikhowie. W 1945 r. baza została zajęta przez Wojsko Polskie, a w 1957 r. przekazano ją wojskom radzieckim (stacjonował w niej radziecki batalion łączności):
- schrony bojowe:
- A 6 WEST;
- Pz.W. nr : 721; 722; 724; 726; 727; 728; 730; 732; 733; 772; 773; 736; 739
- blok wjazdowy E 64
- szyby wentylacyjne i odwodnienia, nr: 2564; 2548; 23
- schrony bojowe:
inne obiekty:
- monumentalny pomnik przedstawiający czołgającego się łącznościowca na terenie bazy łączności dalekosiężnej Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej, jest ciekawym reliktem po żołnierzach radzieckich i rosyjskich
- budynki koszarowe są stopniowo remontowane i zasiedlane.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Pomnik łącznościowca
- Obecnie budynek mieszkalny, niegdyś pełnił funkcję sztabu radzieckiego garnizonu
- Dawne radzieckie kasyno oficerskie
- Poniemiecki budynek koszarowy z lat 30. XX w., obecnie "Dom chronionej starości"
- Poniemiecki dom, kiedyś kwatera wyższych oficerów kęszyckiego garnizonu
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 52640
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 464 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 24. [dostęp 2013-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].