Kajakarstwo górskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kajakarstwo górskie
Ilustracja
Charakterystyka
Rodzaj sportu

sport wodny powierzchniowy, poddyscyplina kajakarstwa

Popularność
Dyscyplina olimpijska

w roku 1972 i od 1992 roku do dziś

Kajakarstwo górskie – pływanie kajakiem po górskich rzekach lub innych ciekach wodnych o podobnym charakterze.

Można mówić co najmniej o pięciu konkurencjach kajakarstwa górskiego:

  • zjazd – wyścig na określonej trasie bez bramek,
  • slalom – wyścig trasą wyznaczoną bramkami,
  • river running – spływanie po rzekach górskich,
  • creeking – spływanie po wąskich strumieniach o bardzo dużym spadku,
  • freestyle (playboating, rodeo) – konkurencja kajakowa polegająca na wykonywaniu akrobacji. Odbywają się zawody, w których występy kajakarzy są punktowane przez sędziów.

Generalnie kajakarstwo górskie dzieli się na dwa główne nurty:

  • wyczynowy (slalom, zjazd), polegający na pływaniu (głównie po torach) w celu uzyskaniu lepszego wyniku czasowego (punktowego),
  • turystyczny (river running, creeking), polegający na pływaniu po rzekach dla samego pływania.

Na wyposażeniu uczestnika jest kajak, wiosło, pianka neoprenowa lub suchy kombinezon, kask, kamizelka asekuracyjna oraz fartuch.

W Polsce najlepsze warunki do uprawiania kajakarstwa górskiego panują na rzekach Białce i Kamiennej (na której co roku odbywają się Mistrzostwa w Kajakarstwie Górskim „AMP Kamienna”) oraz na Dunajcu w Szczawnicy. W Polsce znajduje się też kilka sztucznych torów kajakowych: w Krakowie, w Drzewicy i w Zabrzeży koło Łącka. Istnieje także naturalny tor do slalomu na Kwisie w Leśnej koło Lubania (Dolny Śląsk).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]