Kalendarium powstania warszawskiego – 18 sierpnia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kalendarium powstania warszawskiego | ||||||
lipiec | ||||||
30 | ||||||
31 | ||||||
sierpień | ||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |||
wrzesień | ||||||
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
październik | ||||||
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
18 sierpnia, piątek
[edytuj | edytuj kod]Od rana Stare Miasto bombardowane bombami kruszącymi i zapalającymi. Na teren Banku Polskiego spada ok. dziesięciu bomb, lecz głównym celem staje się staromiejski rynek. Reszta obszaru poddawana jest zmasowanemu ostrzałowi artyleryjskiemu i z moździerzy. Poza Rynkiem płoną domy na Podwalu, ulicy Piwnej i Świętojerskiej, a także katedra św. Jana, kościół NMP na Nowym Mieście i Ratusz na Placu Teatralnym.
Trwają uporczywe walki z użyciem butelek zapalających i miotaczy ognia w rejonie Katedry i na ulicy Miodowej oraz Podwala.
Walki wokół terenu Politechniki, nadal będącej w rękach powstańców.
Erich von dem Bach-Zelewski, głównodowodzący siłami niemieckimi, próbuje nakłonić powstańców do kapitulacji, obiecując prawa kombatanckie. W tym celu wysyła niemieckich parlamentariuszy z białą flagą. Jednak, jak wspomina Tadeusz Bór-Komorowski, kapitulacja w naszym przekonaniu była równoczesna ze zbiorową masakrą ludności i wojska. Żołnierzy Armii Krajowej Niemcy nazywali bandytami, a wziętych do niewoli rozstrzeliwali. Prawa kombatanckie zostały im przyznane dopiero 30 sierpnia.
Tego dnia, w zbombardowanym przez Niemców szpitalu przy ul. Miodowej 23, poległ Jan Romocki ps. "Bonawentura". Był podporucznikiem AK, bratem Andrzeja Romockiego (Morro).