Kalikst Woroniecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kalikst Woroniecki

Korybut
Rodzina	Woronieccy
Data urodzenia	1795
Data śmierci	1879
Ojciec	Andrzej Woroniecki
Matka	Magdalena Gruszecka
Żona	Aniela Gostomska
Dzieci	Władysław Feliks, Bolesław Stanisław Zygmunt

Kalikst Woroniecki (ur. 1795, zm. 1879) – książę, ziemianin i oficer wojsk rosyjskich (gałąź płocka).

Pochodził ze zubożałej gałęzi rodu Woronieckich, o dość niepewnej i pogmatwanej genealogii. Gałąź ta w XVIII w. zamieszkiwała województwo podolskie i ruskie^[1].

Syn Andrzeja Woronieckiego (1750-1819) i Magdaleny Gruszeckiej (ur. 1760). Ożenił się z Anielą Gostomską (1801-1856), z którą miał synów: Władysława Feliksa (ur. 1828), Bolesława Stanisława Zygmunta^[2].

Dzięki bogatemu ożenkowi z córką chorążego pomorskiego, rodzina jego odziedziczyła dobra Glinki Stare w dawnym województwie płockim, które stały się siedzibą rodową. Do dziś mimo reformy rolnej potomkowie tej rodziny przetrwali w Glinkach na resztkach dóbr nie podlegających parcelacji^[3].

Otrzymał w 1821 r. od Deputacji Senatu Królestwa Polskiego uznanie tytułu książęcego i znalazł się na liście uprawnionych do używania tego tytułu z 1824 r. Lista ta ogłoszona formalnie i warunkowo w 1840 r. pozwoliła na wylegitymowaniu się ze szlachectwa przed ogłoszeniem prawa i bez przedstawiania dowodów. Po ogłoszeniu prawa o tytułach szlacheckich w 1840 r. bezskutecznie zabiegał o uznanie tytułu książęcego, lecz zarówno on, jak i jego przodkowie spotkali się z odmową^[1].