Kamienne tablice (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamienne tablice
Gatunek

melodramat

Rok produkcji

1983

Data premiery

22 października 1984

Kraj produkcji

Polska

Język

polski, angielski, hindi

Czas trwania

135 min

Reżyseria

Ewa Petelska,
Czesław Petelski

Scenariusz

Ewa Petelska,
Czesław Petelski

Główne role

Krzysztof Chamiec,
Laura Łącz

Muzyka

Jerzy Maksymiuk

Zdjęcia

Maciej Kijowski

Scenografia

Jerzy Skrzepiński

Kostiumy

Jolanta Jackowska

Montaż

Maria Orłowska

Produkcja

ZF Iluzjon

Dystrybucja

Film Polski

Kamienne tablice – polski film obyczajowy w reż. Ewy i Czesława Petelskich zrealizowany na motywach powieści Kamienne tablice Wojciecha Żukrowskiego.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Historia niespełnionej miłości urzędnika polskiej ambasady w Delhi Jana Tokarskiego i australijskiej lekarki Margit Ward ukazana na tle wydarzeń poznańskiego czerwca 1956 roku. W główny motyw miłosny filmu wplecione są poboczne wątki obyczajowe z życia polskich i lokalnych pracowników ambasady.

W literackim pierwowzorze filmu akcja rozgrywa się w węgierskiej placówce dyplomatycznej, a jej politycznym tłem jest powstanie węgierskie 1956 roku[1].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

i in.

O filmie

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 1983 roku tygodnik Film zamieścił pierwsze informacje o realizacji filmu w autentycznych plenerach Indii. Twórcy filmu – Czesław i Ewa Petelscy – za zgodą autora książki zdecydowali się odrzucić węgierski kostium i spolonizowali bohaterów i całe historyczne tło. Istvan Terey przemienił się w Jana Tokarskiego, sekretarz Ferenz w Fedunowicza, a ambasador Bajcsy w Banacha[2][3].

Plenery

[edytuj | edytuj kod]

Akcja filmu, poza dwoma, trzema krótkimi retrospekcjami niemal w całości rozgrywa się w Indiach. Film był kręcony w autentycznych plenerach starego i nowego Delhi. Polską ambasadę ulokowano w jednym z najnowocześniejszych budynków w New Delhi (nomen omen) – Instytucie Kultury Węgierskiej[4]. W filmie można zobaczyć m.in. zdjęcia z parady z okazji Dnia Republiki. Kolejnymi plenerami filmu były: Agra i jej Umarłe Miasto (Fatehpur Sikri) – prastare, opuszczone miasto z okresu Państwa Wielkich Mogołów (Czerwony Fort, Wielki Meczet w Agrze) oraz pustynia koło Jaipur. Całości romantycznych scen romansu Jana i Margit dopełniały plaże Madrasu[2]. Polska ekipa filmowa, składająca się (łącznie z aktorami) z piętnastu osób pracowała po kilkanaście godzin dziennie, w trudnych dla Europejczyków warunkach tropikalnych, gdzie temperatury przekraczały 30 stopni, a w nocy zbliżały się do zera[3].

Fatehpur Sikri (Umarłe Miasto)

Krytyka

[edytuj | edytuj kod]

Film miał swoją premierę w kinach polskich jesienią 1984 roku[5]. Został przyjęty przez krytyków sceptycznie. Elżbieta Dolińska na łamach tygodnika Film chwaliła doskonałe aktorstwo "drugiego planu" – Szykulskiej, Kłosińskiego, Pyrkosza, Lutkiewicza, Trzeciaka. O wiele gorzej było z odtwórcami głównych ról – Krzysztofem Chamcem i Laurą Łącz. ... Margit i Jan tworzą parę bardzo dobraną, lecz niebywale zmagają się ze swoimi postaciami. [...] gubią się niemal w każdej scenie... – pisała w swojej recenzji[1].

Jednak najpoważniejszym zarzutem in minus z jej strony wobec filmu było ubogie w porównaniu z literackim pierwowzorem ukazanie Indii ("martwy obraz Indii" jak to określiła) – Indie u Żukrowskiego nie są jedynie atrakcją scenograficzną. Istnieją jako ogromny kraj o odmiennej kulturze, pełnej szokujących dla Europejczyka kontrastów. [...] Indie w filmie to obraz z folderu, atrakcyjna ilustracja. Mógłby to być każdy inny kraj... – dodawała[1].

Z żarliwego, pełnego namiętności i bogatego w znaczeniu utworu Żukrowskiego pozostała na ekranie inkrustowana w egzotyczne wzory szkatułka skrywająca makietę bohatera. Pragnąc pozostać wiernym literze powieści film okazuje się w istocie najzupełniej niewierny.

Elżbieta Dolińska (polska krytyk filmowa)[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Elżbieta Dolińska. Inkrustowana szkatułka. „Film”. Nr 50(1849), s. 9, 1984-12-09. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 
  2. a b Kamienne tablice. „Film”. Nr 11(1758), s. 2, 1983-03-13. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 
  3. a b Polityka i miłość. „Film”. Nr 20(1767), s. 6-7, 1983-05-15. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 
  4. Kamienne tablice. „Film”. Nr 26(1773), s. 2, 1983-06-26. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 
  5. W kinach. Kamienne Tablice. „Film”. Nr 39(1838), s. 23, 1984-09-23. Warszawa: RWS "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Słodowski: Leksykon polskich filmów fabularnych. Warszawa: Wiedza i Życie, 1997, s. 262. ISBN 83-7184-928-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]