French
DeutschKamienny (szczyt) – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Polana pod szczytem Kamiennego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość | 790 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego  | |
 49°39′36″N 18°53′33″E/49,660000 18,892500 | |
Kamienny (790 m n.p.m.) – szczyt w Paśmie Równicy w Beskidzie Śląskim. Znajduje się bocznym, południowo-zachodnim grzbiecie Trzech Kopców[1].
Ta dość rozległa, częściowo pokryta polanami góra, wznosi się nad centrum miasta Wisły. W kierunku północno-zachodnim poprzez Cyrhlę odchodzi od Kamiennego grzbiet z Tokarnią, Bukową i Obłaźcem, zaś w kierunku południowo-zachodnim opada nad Wisłę ramię Jarzębatej z osiedlem o tej samej nazwie. Z masywu Kamiennego spływają 3 potoki: Dobka, mająca źródło na północnym stoku, oraz Partecznik i Gościejów na stoku południowo-zachodnim i południowo-wschodnim[2]. Większa część góry leży w granicach Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego[3].
Polany pod szczytem góry były zapewne jeszcze w XIX w. żywym ośrodkiem pasterskim, jednak Ludomir Sawicki, prowadzący w 1913 r. badania nad szałaśnictwem na Śląsku Cieszyńskim, zanotował szałas na Kamiennym jako dawno już nieistniejący[4].
W 1930 r. Oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego „Beskid Śląski” w Cieszynie podjął decyzję zbudowania na Kamiennym schroniska turystycznego na zakupionej już wcześniej (w 1926 r.) parceli pod samym szczytem góry. W planach przewidziane było trzydzieści miejsc noclegowych i całoroczne zagospodarowanie (pod kątem rozwijanej wówczas turystyki narciarskiej). Do realizacji planów jednak nie doszło. Po wojnie, w dzierżawionym przez Oddział od 1947 r. budynku, istniała tu przez szereg lat popularna stacja turystyczna o ośmiu miejscach noclegowych (tylko dla członków PTT; klucze odbierało się w Zarządzie Oddziału w Cieszynie)[5].
Przez Kamienny biegnie znakowany żółtym kolorem szlak turystyczny z Wisły na Trzy Kopce Wiślańskie[3].
Wisła – Kamienny – Trzy Kopce. Suma podejść 400 m, czas przejścia 1:20 godz., z powrotem 50 min[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2023-05-22].
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-03-07].
- ↑ a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Ludomir Sawicki, Szałaśnictwo na Śląsku Cieszyńskim, „Materiały antropologiczno-archeologiczne i etnograficzne”, 14, Akademia Umiejętności, Kraków, 1919, s. 149 (pol.).
- ↑ Kazimierz Sosnowski, Przewodnik po Beskidach Zachodnich. Beskid Śląski i Żywiecki, wyd. 4, t. 1, Kraków: Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie, 1948, s. 138.