Kandela – Wikipedia, wolna encyklopedia

kandela [cd]
Układ

SI

Wymiar

Jednostka

światłości

Typowe symbole wielkości

I

w jednostkach SI

podstawowa

Pochodzenie nazwy

łac. candela – świeca

Kandela (łac. candela, świeca) – jednostka światłości źródła światła; podstawowa jednostka w układzie SI, oznaczana jako cd[1]. Jest to światłość, z jaką świeci w określonym kierunku źródło emitujące promieniowanie monochromatyczne o częstotliwości 5,4·1014 Hz (co odpowiada długości 555 nm, barwa zielona) i natężeniu promieniowania w tym kierunku równym 1/683 W/sr.

Starsza definicja określała kandelę jako światłość 1/600 000 m² powierzchni ciała doskonale czarnego w temperaturze krzepnięcia platyny pod ciśnieniem 1 atmosfery fizycznej. Jednak z powodu trudności w wykonywaniu układu pomiarowego i małej dokładności pomiaru (rzędu 0,1 – 0,2%), definicja ta została zarzucona w 1979 r. i zastąpiona nową definicją[2].

Kandela została wprowadzona w roku 1948 przez Międzynarodowy Komitet Miar i Wag[3]. Wcześniej jednostką światłości była świeca[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. kandela, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-01].
  2. Radiometry vs. photometry FAQ. [dostęp 2009-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)].
  3. Base unit definitions: Candela. National Institute of Standards and Technology. [dostęp 2012-01-17]. (ang.).
  4. candle, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2012-01-17] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Obalski, Zasady międzynarodowego układu jednostek miar, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1970

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]