Karnicki IV – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karnicki Hrabia (Karnicki (b), Kościesza odmiana Karnicki) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Kościesza.

Opis stworzony zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania:

W polu czerwonym rogacina rozdarta, dwa razy przekrzyżowana, srebrna. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm z klejnotem, w którym pół lisa wspiętego, czerwonego. Labry: z prawej czerwone, z lewej błękitne, podbite srebrem.

Nadany 10 lutego 1844 (dyplom z 12 sierpnia 1845) braciom Kajetanowi i Romanowi oraz ich bratankowi, synowi zmarłego Jana - Feliksowi. Obdarowani byli szambelanami dworu cesarskiego i członkami Stanów Galicyjskich. Syn Jana Kajetana, Władysław, attaché w Kassel, otrzymał certyfikat hrabiowski w 1847. Syn Kajetana, Teodor, był podporucznikiem w 1 pułku szwoleżerów im. cesarza Franciszka Józefa. Wszyscy obdarowani tytułem nie poparli powstania listopadowego.

Jeden ród herbownych:

hrabia Karnicki.

• Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 182-183. ISBN 978-83-7181-597-3.

• Herb Karnicki Hrabia z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla