Karol Schramm – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karol Juliusz Schramm
pułkownik dyplomowany saperów pułkownik dyplomowany saperów
Data urodzenia

28 stycznia 1895

Data i miejsce śmierci

1956
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1905-1929

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Pułk Saperów
PKU Warszawa Miasto IV

Stanowiska

dowódca pułku saperów
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

Miejska Izba Obrachunkowa w Krakowie

Odznaczenia
Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Karol Juliusz Schramm (ur. 28 stycznia 1885, zm. 1956 w Krakowie) – pułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karol Juliusz Schramm urodził się 28 stycznia 1885 roku. Jego matką była Maria Schramm (ur. 16 listopada 1858 roku, zm. 16 lipca 1886 roku), która w 1932 roku, jako emerytka zamieszkiwała przy ulicy Szpitalnej 30-32 w Krakowie.

1 maja 1905 roku ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w Timișoarze. Kadetem piechoty – zastępcą oficera został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1905 roku. Został przydzielony do batalionu pionierów nr 10 w Przemyślu, pozostając oficerem nadetatowym pułku artylerii korpuśnej nr 7 w Timișoarze[1]. Na nadporucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 maja 1913 roku. W tym samym roku został przeniesiony do batalionu pionierów nr 5 w Bratysławie na stanowisku oficera kasowego (niem. truppenrechnungsführer), a jego oddziałem macierzystym był oddział rachunkowy XV Korpusu w Sarajewie[2].

27 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana, i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 roku do Przemyskiego Okręgu Wojskowego z siedzibą w Przemyślu[3].

30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w korpusie inżynierii i saperów, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. W latach 1920–1921 pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[5]. 3 listopada 1922 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko asystenta. Będąc słuchaczem, a następnie asystentem pozostawał oficerem nadetatowym 5 pułku saperów w Krakowie[6][7]. 1 grudnia 1924 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[8]. 10 kwietnia 1925 roku został przeniesiony z odkomenderowania do Inspektoratu Armii Nr II do 6 pułku saperów w Przemyślu na stanowisko dowódcy[9]. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do 1 Okręgowego Szefostwa Saperów na stanowisko szefa[10][11]. 12 marca 1929 roku został pełniącym obowiązki komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto IV[12]. Z dniem 30 czerwca 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13].

W 1932 roku był zatrudniony w Miejskiej Izbie Obrachunkowej w Krakowie, w charakterze kontrolera, inspektora kontroli. Mieszkał wówczas przy ulicy Rynek Podgórski 11[14]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[15].

Karol Schramm zmarł w 1956 roku w Krakowie. Był żonaty ze Stefanią z domu Mitschke (ur. 16 marca 1889 roku, zm. 22 września 1966 roku). Oboje z żoną zostali pochowani na cmentarzu Rakowickim (kwatera Y, płn.).

Grób płka Karola Schramma na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906, Wiedeń grudzień 1905, s. 324, 946, 1154.
  2. Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 956, 1172, 1238.
  3. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 74. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 178.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, poz. 740. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 341, 862.
  5. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 228.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 882, 905.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 806, 827.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 731.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 46 z 24 kwietnia 1925 roku, s. 220. Lista oficerów Sztabu Generalnego, Oddział V Sztabu Generalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku), Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1926, s. 5.
  10. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 581, 590.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 581, 590.
  12. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 140.
  14. Księga adresowa miasta Krakowa i województwa krakowskiego 1932, Małopolska Agencja Reklamy „MAR”, s. 128.
  15. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 349, 944.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.