Kasper Weigel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kasper Weigel
Data i miejsce urodzenia	10 czerwca 1880 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1941 ; Lwów
	profesor nauk technicznych
	Specjalność: geodezja, miernictwo
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Doktorat	1909
Habilitacja	1911
Profesura	1912
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Lwowska
Okres zatrudn.	1908-1941
	Rektor Politechniki Lwowskiej
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kasper Weigel (ur. 10 czerwca 1880 we Lwowie, zm. 4 lipca 1941 tamże) – polski geodeta, profesor, rektor Politechniki Lwowskiej.

Życiorys

Po ukończeniu II Gimnazjum we Lwowie (1898) studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej (1898–1903). Po okresie pracy inżynierskiej (budowa kolei Lwów – Podhajce) został w 1908 wykładowcą w Katedrze Miernictwa swojej macierzystej uczelni. W 1909 obronił doktorat, w 1911 habilitował się i rozpoczął wykłady z miernictwa oraz rachunku wyrównawczego, od 1912 był profesorem nadzwyczajnym, a od 1918 zwyczajnym^[1]. W czasie I wojny światowej kontynuował w Wiedniu działalność dydaktyczną dla studentów nieuczestniczących bezpośrednio w działaniach wojennych (w ramach Komitetu Techników Polskich założonego w 1915).

Po I wojnie światowej był profesorem Politechniki Lwowskiej (z tytułem profesora zwyczajnego), kierownikiem Katedry Miernictwa, dziekanem Wydziału Inżynierii Lądowej (1920), w roku akademickim 1929/1930 rektorem^[2]. Prowadził także kursy fotogrametryczne dla oficerów lotnictwa. Wykonywał pionierskie w Polsce pomiary metodą fotogrametryczną. Interesował się szczególnie rachunkiem wyrównawczym, ze szczególnym uwzględnieniem sieci geodezyjnych: światowych, krajowych i lokalnych. Współorganizował państwową służbę geodezyjną w Polsce. Został członkiem założycielem powołanego w 1938 Stowarzyszenia „Towarzystwo Budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa”^[3]. W połowie 1935 został mianowany członkiem Okręgowej Komisji Wyborczej nr 71 we Lwowie przed wyborami parlamentarnymi w 1935^[4].

W okresie sowieckiej okupacji Lwowa nadal prowadził działalność naukową. W sierpniu 1940 był gościem Wszechzwiązkowego Komitetu ds. Nauki ZSRR w Moskwie^[5]. Był kandydatem w grudniowych wyborach do rad obwodowych i miejskich sowieckiego Lwowa – 15 grudnia 1940^[6]. Został zamordowany przez Niemców w grupie polskich profesorów lwowskich uczelni na Wzgórzach Wuleckich w nocy z 3 na 4 lipca 1941 wraz z jedynym, 33-letnim synem Józefem.

Jego postać jest patronem Katedry Geodezji na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Rzeszowskiej.

Pełnione funkcje

kierował sekcją miernictwa w Ministerstwie Robót Publicznych (1919) oraz wchodził w skład Państwowej Rady Mierniczej,
prezes sekcji Komitetu Geodezyjnej PAU,
członek zwyczajny Akademii Nauk Technicznych i innych towarzystw naukowych,
współzałożyciel i pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Fotogrametrycznego (1930–1939)
członek Stałej Międzynarodowej Unii Geodezyjno-Geofizycznej, uczestnik kongresów, gdzie reprezentował środowisko polskich geodetów.

Działał również społecznie na Politechnice, sprawował funkcję kuratora chóru studentów (na potrzeby tego chóru komponował utwory) oraz kuratora Bratniej Pomocy Studentów.

Publikacje (wybór)

Wydał ponad 30 prac naukowych, w tym:

Wykreślne wyrównanie przy trygonometrycznym oznaczaniu punktów przez wcinanie (1910)
Rachunek wyrównawczy wedle metody najmniejszych kwadratów oraz jego zastosowania przy rozmierzaniu kraju (1923)
Zastosowanie spostrzeżeń zawarunkowanych z niewiadomymi w triangulacji (1924)
Nowa metoda wyrównania triangulacyjnych sieci wieńcowych (1928)
Geodezja (miernictwo) (1938)

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)^[7]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)^[8]

Zobacz też

Lwowska szkoła geodezyjna

Przypisy

↑ Jerzy Krawczyk: Lwowska Szkoła Geodezyjna. Warszawa: Zespół Historii Geodezji PAN, SGP, 1991, s. 20.
↑ Rektor Politechniki Lwowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 129 z 8 czerwca 1929.
↑ Statut Stowarzyszenia Towarzystwo Budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa. Lwów: 1938, s. 13.
↑ Dział urzędowy. 87. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 14, s. 120, 25 lipca 1934.
↑ Dzieje najnowsze Tom 14, PAN, 1983.
↑ Eugeniusz Duraczyński, Polska 1939–1945: dzieje polityczne, wyd. Bellona. 1999 s. 83.
↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.
↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi na polu pracy wojskowo-geograficznej”.

Bibliografia

Zygmunt Albert Kaźń profesorów lwowskich – lipiec 1941 / studia oraz relacje i dokumenty zebrane i oprac. przez Zygmunta Alberta Wrocław 1989, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, ISBN 83-229-0351-0 wersja elektroniczna.
Andrzej Śródka, Uczeni Polscy XIX i XX stulecia, Tom IV S-Ż, Agencja Wydawnicza „Aries”, Warszawa 1998.

Linki zewnętrzne

Lwowska Szkoła Geodezyjna
Dzieła Kaspra Weigela w bibliotece Polona

[1] Jerzy Krawczyk: Lwowska Szkoła Geodezyjna. Warszawa: Zespół Historii Geodezji PAN, SGP, 1991, s. 20.

[2] Rektor Politechniki Lwowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 129 z 8 czerwca 1929.

[3] Statut Stowarzyszenia Towarzystwo Budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa. Lwów: 1938, s. 13.

[4] Dział urzędowy. 87. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 14, s. 120, 25 lipca 1934.

[5] Dzieje najnowsze Tom 14, PAN, 1983.

[6] Eugeniusz Duraczyński, Polska 1939–1945: dzieje polityczne, wyd. Bellona. 1999 s. 83.

[7] M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.

[8] M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za zasługi na polu pracy wojskowo-geograficznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]