Katastrofa kolejowa w Osiecku – Wikipedia, wolna encyklopedia
Krzyż upamiętniający katastrofę | |
Państwo | |
---|---|
Miejsce | |
Data | |
Godzina | ok. 15:45 |
Ofiary śmiertelne | 25 osób |
Ranni | 8 osób |
Położenie na mapie Polski w latach 1975–1991 | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu otwockiego | |
Położenie na mapie gminy Osieck | |
Położenie na mapie Osiecka | |
51°58′10,70″N 21°26′31,42″E/51,969639 21,442061 |
Katastrofa kolejowa w Osiecku – katastrofa kolejowa, która wydarzyła się 4 czerwca 1981 ok. godz. 15:45 na odcinku Skierniewice – Pilawa. W jej wyniku śmierć poniosło 25 osób, a 8 zostało rannych[1].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Przyczyną katastrofy był wyjazd pociągu osobowego 80215 relacji Skierniewice – Łuków ze stacji Osieck na szlak w kierunku Pilawy z pominięciem semafora wyjazdowego stacji Osieck wskazującego sygnał „stój”, w wyniku czego nastąpiło jego czołowe zderzenie z pociągiem towarowym 17082.
Z uwagi na awarię jednego z rozjazdów posterunku Jaźwiny, na odcinku między Osieckiem a Jaźwinami wprowadzony został ruch jednotorowy dwukierunkowy po torze nr 1. Przed godziną 15:45 jechał po nim, zgodnie z sygnałami, pociąg towarowy 17082 wiozący rudę prowadzony lokomotywą dwuczłonową ET41-108, za którą znajdował się elektrowóz ET41-111 oraz 41 wagonów towarowych. Na tym samym torze znalazł się podążający w przeciwnym kierunku pociąg osobowy 80215 prowadzony jednostką serii EN57-1231. Czołowe zderzenie nastąpiło w km 91 linii Skierniewice – Łuków. W chwili zderzenia taśma szybkościomierza pociągu osobowego wykazała 44 km/h, natomiast towarowego 53 km/h[2].
Na skutek czołowego zderzenia ucierpiały człony lokomotyw ET41-108-A oraz ET41-111-B (obydwa z lokomotywowni Idzikowice). W efekcie z członów ET41-108-B oraz ET41-111-A powstał ET41-108, natomiast uszkodzone człony zostały skasowane jako ET41-111. Kasacji uległ również EN57-1231 z lokomotywowni Łuków.
W pobliżu miejsca katastrofy stoi pomnik ku czci ofiar.
Lista ofiar katastrofy
[edytuj | edytuj kod]Zginęli[3]:
- Bożena Gugała (lat 27)
- Barbara Gut (lat 51)
- Marian Kędzierski (lat 37) – kierownik pociągu osobowego
- Narcyz Kieliszek (lat 27)
- Janusz Kobus (lat 25)
- Tadeusz Komorowski (lat 77)
- Tadeusz Konarzewski (lat 16)
- Jan Królak (lat 50)
- Janusz Lenard (lat 25)
- Ryszard Machowiec (wiek nieznany)
- Wacław Mazur (wiek nieznany)
- Ignacy Miroński (wiek nieznany)
- Henryk Olszewski (lat 57)
- Benedykt Osęka (lat 23)
- Edmund Osiak (lat 17)
- Krzysztof Osiak (lat 17)
- Elżbieta Panasiuk (lat 24)
- Andrzej Pawlak (lat 32)
- Genowefa Pieniak (lat 44)
- Grażyna Pieniak (lat 20)
- Zbigniew Rosłaniec (lat 28)
- Andrzej Sokołowski (lat 28) – praktykant na stanowisko maszynisty elektrycznych pojazdów trakcyjnych
- Eugeniusz Toporowicz (lat 43) – maszynista pociągu osobowego
- Zdzisław Wyszyński (lat 56)
- Barbara Zając (lat 35)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marek Bieńko , Osieck, 4 czerwca 1981 r., „Świat Kolei” (5), 2018, s. 38-39 .
- ↑ 40. ROCZNICA KATASTROFY KOLEJOWEJ W OSIECKU [online], www.osieck.pl, 4 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-16] .
- ↑ Z kart powiatu – Cz. I, Widok przechodził ludzkie wyobrażenie - Garwolin [online], www.garwolin24.com [dostęp 2021-06-15] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jarosław Reszka, Cześć, giniemy… Największe katastrofy powojennej Polski
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- 30. rocznica wypadku kolejowego pod Osieckiem – forum eu07.pl