French
DeutschKazimierz Dublasiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) Kazimierz Dublasiewicz w 1935 | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 lutego 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 września 1973 |
| Poseł na Sejm IV kadencji (II RP) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    | |
Kazimierz Paweł Dublasiewicz, ps. „Derwisz”, „Dwernicki” (ur. 6 lutego 1895 w Warszawie, zm. 14 września 1973 tamże) – polski urzędnik, działacz społeczny i samorządowy, polityk, poseł na Sejm IV kadencji w II RP.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył progimnazjum w Hrubieszowie, prywatne kursy handlowe, studiował w Szkole Nauk Społecznych i Handlowych w Warszawie (2 semestry).
Od czerwca 1916 należał do POW. Po ukończeniu szkoły wojskowej w Warszawie został komendantem Obwodu Kutnowskiego POW. Od listopada 1918 walczył w 30. pułku strzelców konnych. Uczestniczył w obronie Lwowa i wojnie polsko-bolszewickiej 1920 roku, w styczniu 1921 został bezterminowo urlopowany z wojska (w 1925 został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy).
Politycznie był związany z BBWR.
Był czynnym działaczem oświaty robotniczej, spółdzielczości i przysposobienia wojskowego. Pełnił m.in. funkcje: prezesa okręgu Związku Peowiaków województwa warszawskiego (od 1925), wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny w Warszawie (od 1934). W 1932 współorganizował Brygady Pracy, w 1933 – Zespoły Pracy (zatrudniające bezrobotnych peowiaków, legionistów i rezerwistów), w 1935 organizował kursy samorządowe w województwie warszawskim. W 1937 pracował jako urzędnik w Dyrekcji Poczt i Telegrafów.
W wyborach parlamentarnych w 1935 został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935-1938) 17 925 głosami z listy państwowej z okręgu nr 13, obejmującej powiaty: łowicki, sochaczewski i błoński. Pracował w komisjach: pracy i prawniczej[1][2].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 uczestniczył w walkach o Lublin, został wtedy ciężko ranny. W konspiracji 1940–1944 walczył jako żołnierz ZWZ-AK, uczestnik powstania warszawskiego, został aresztowany przez Niemców 5 października 1944 w Warszawie i od 9 października 1944 do 30 kwietnia 1945 był więziony w Oflagu II D Gross-Born.
Po wojnie do 1961 pracował jako księgowy w Mazowieckim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego „Żelbet”. Następnie pracował jako członek i sekretarz zarządu Związku Inwalidów Wojennych w Warszawie. Od 1963 był całkowicie sparaliżowany[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1971)
- Krzyż Niepodległości (12 marca 1931)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1929)[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był synem Pawła (starszego rewirowego policji w Warszawie) i Antoniny Eleonory z Łagunów. Ożenił się 19 kwietnia 1927 z Teresą Andrysiewicz[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 117.
- ↑ a b c Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Kazimierz Dublasiewicz. [dostęp 2012-06-24].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 13, poz. 22 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 154. reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984.