Kazimierz Marczewski (podpułkownik) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kazimierz Marczewski
Ilustracja
Kazimierz Marczewski (przed 1934)
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1897
Tarnów

Data i miejsce śmierci

26 maja 1976
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1914–1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Błękitna Armia
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 pułk piechoty Legionów Polskich
42 pułk piechoty
5 pułk piechoty
63 pułk piechoty
Centralna Szkoła Strzelnicza
4 Pułk Strzelców Podhalańskich
8 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu
szef sztabu dywizji

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa
obrona Modlina (1939)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Kazimierz Franciszek Marczewski (ur. 24 lutego 1897 w Tarnowie, zm. 26 maja 1976 w Poznaniu) – żołnierz Legionów Polskich, armii austro-węgierskiej i podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Heleny z d. Jachna[1][2]. Absolwent seminarium nauczycielskiego.

Od 6 sierpnia 1914 w Legionach Polskich, żołnierz 3 kompanii w 1 pułku piechoty Legionów[3].

Szczególnie odznaczył się 23 maja 1915 w bitwie pod Przepiórowem, gdzie „ostrzeliwując nieprzyjaciela z wyniosłego wzgórza, umożliwił wycofanie się swojej kompanii”[4]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po kryzysie przysięgowym, ze względu na miejsce zamieszkania został wcielony do armii austro-węgierskiej, brał udział w walkach na froncie włoskim, gdzie dostał się do niewoli 21 kwietnia 1918[3]. Od listopada 1918 w szeregach Błękitnej Armii, z którą wrócił do Polski w czerwcu 1919[3]. Następnie z 42 pułkiem piechoty walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej[3].

W latach 1921–1922 służył w 5 pułku piechoty Legionów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1659. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5][6]. W 1923 został przeniesiony do 63 pułku piechoty w Toruniu[7][8][3]. 17 stycznia 1927 został przeniesiony służbowo na 9. normalny trzymiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[9]. W listopadzie 1927 został przeniesiony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu do Centralnej Szkoły Strzelniczej[10][11]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 165. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie na stanowisko dowódcy batalionu[13][14]. 3 listopada 1932 został zwolniony ze stanowiska dowódcy batalionu i powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1932/34[15][3]. 1 listopada 1934, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[16]. W październiku 1935 został przeniesiony do 8 Dywizji Piechoty w Modlinie na stanowisko szefa sztabu[17]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 33. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku szefa sztabu 8 DP. Wziął udział w obronie Modlina. Po kapitulacji załogi twierdzy dostał się do niemieckiej niewoli. Początkowo przebywał w Oflagu IV C Colditz. 22 maja 1940 został przeniesiony do Oflagu II A Prenzlau, 14 listopada tego roku do Oflagu II B Arnswalde, a 15 maja 1942 do Oflagu II D Gross-Born[19].

W 1945, po uwolnieniu z niewoli, emigrował do Stanów Zjednoczonych Ameryki. W 1957 wrócił do Polski. Zamieszkał w Poznaniu. Tam 26 maja 1976 zmarł. Został pochowany na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya (kwatera św. Łazarza-23-5).

Kazimierz Marczewski w 1919 zawarł związek małżeński z Wandą Kalinowską, z którą miał dwoje dzieci[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. Polak (red.) 1993 ↓, s. 130.
  3. a b c d e f Kolekcja VM ↓, s. 4.
  4. a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 131.
  5. Spis oficerów 1921 ↓, s. 37, 759.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 66.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 419.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 274, 362.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 107.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 302.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 184.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 47.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 618.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 406, 437.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 253.
  17. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 532.
  18. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 16.
  19. Straty ↓.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 7.
  21. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  22. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  23. Rómmel 1958 ↓, s. 394.
  24. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]