French
DeutschKazimierz Wróblewski (major) – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 listopada 1896 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Komenda Placu Stanisławów |
| Stanowiska | komendant placu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Kazimierz Wróblewski[a] (ur. 23 listopada 1896 w Zaśpiczach) – major piechoty Wojska Polskiego, inwalida wojenny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Zaśpiczach, w ówczesnym powiecie sokólskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Antoniego i Michaliny z Gieniuszów. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 48 Pułku Piechoty w Stanisławowie[2][1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1009. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W styczniu 1924 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Czortków na stanowisko oficera instrukcyjnego[4], a w maju tego roku przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Buczacz na takie samo stanowisko[5][6]. W marcu 1926 został przydzielony do macierzystego pułku[7]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 97. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W maju tego roku został przeniesiony z 48 pp do 49 Pułku Piechoty na stanowisko kwatermistrza[9], a w październiku przesunięty na stanowisko dowódcy II batalionu[10]. W marcu 1931 został przydzielony z 49 pp na stanowisko oficera placu Kołomyja[11], a w maju tego roku przeniesiony na stanowisko komendanta placu Stanisławów[12]. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[13], a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[14].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[15]
- Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 10 listopada 1928[16][17]
- Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi – 25 maja 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[18]
- angielski Krzyż Wojskowy[19]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 260, 413.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 158.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 54.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 stycznia 1924 roku, s. 28.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 maja 1924 roku, s. 276.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 240, 357, 1329.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 326.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 509.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 281.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 119, poz. 193.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 260.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.