Kichanie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kichnięcie, na zdjęciu widać ruch rozpylonych cząsteczek | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
---|
Kichanie (reakcja odruchowa) – gwałtowne wypuszczenie powietrza z płuc w celu przeczyszczenia nosa; objaw nieżytów nosa (kataru) i gardła, alergii, podrażnienia błony śluzowej nosa lub nagłej ekspozycji na światło[1]. Występuje u niektórych zwierząt, w tym u człowieka.
Podczas kichnięcia zamyka się krtań i kurczą mięśnie brzucha oraz mięśnie międzyżebrowe, powodując, iż w klatce piersiowej tworzy się nadciśnienie, które może wpłynąć chwilowo na rytmikę pracy serca – nie jest jednak w stanie tej pracy przerwać (nieprawdziwe jest zatem twierdzenie, jakoby podczas kichnięcia serce przestawało bić). Następnie, po otwarciu krtani, ciśnienie to powoduje, iż rozpylona "mgiełka" wyrzucana jest przez jamę ustną i nos z prędkością nawet 40 km/h, na odległość do 3 m (w przypadku człowieka)[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Breitenbach RA, Swisher PK, Kim MK, Patel BS. The photic sneeze reflex as a risk factor to combat pilots. „Mil Med”. 158 (12), s. 806–9, December 1993. DOI: 10.1093/milmed/158.12.806.
- ↑ Praca zbiorowa: Ludzkie Ciało. tłumaczenie i redakcja - Patrycja Zarawska. Debit, 1999, s. 46, seria: Time Life - Encyklopedia Szkolna. ISBN 83-7167-1768.