Kinga Grzyb – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 12 stycznia 1982 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost | 168 cm | ||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||
Klub | |||||||||||||||
Numer w klubie | 6 | ||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||
|
Kinga Grzyb, z d. Polenz (ur. 12 stycznia 1982 w Starogardzie Gdańskim[1][2]) – polska piłkarka ręczna, lewoskrzydłowa, reprezentantka kraju, uczestniczka mistrzostw świata i Europy, od 2015 zawodniczka Zagłębia Lubin.
Królowa strzelczyń Ekstraklasy w sezonie 2008/2009 w barwach Piotrcovii Piotrków Trybunalski (206 bramek). Czołowa strzelczyni najwyższej klasy rozgrywkowej w innych sezonach w barwach Ruchu Chorzów i Startu Elbląg.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Klubowa
[edytuj | edytuj kod]Wychowanka Sambora Tczew. W latach 2001–2005 występowała w Starcie Elbląg. W latach 2005–2011 była zawodniczką Piotrcovii Piotrków Trybunalski, z którą wywalczyła wicemistrzostwo Polski (2007) i brązowy medal mistrzostw Polski (2009). W sezonie 2008/2009, w którym rozegrała 30 meczów i rzuciła 206 bramek, została królową strzelczyń Ekstraklasy. W barwach Piotrcovii wystąpiła również w jednym meczu Pucharu Zdobywców Pucharów (3 listopada 2007 z HC Leipzig (22:41), w którym zdobyła pięć bramek).
W latach 2011–2013 występowała w Ruchu Chorzów, będąc jego najlepszą strzelczynią w Superlidze – w sezonie 2011/2012 zdobyła 196 goli, natomiast w sezonie 2012/2013 rzuciła 166 bramek. W latach 2013–2015 ponownie była zawodniczką Startu Elbląg, którego była najlepszą strzelczynią (135 bramek w sezonie 2013/2014 i 132 gole w sezonie 2014/2015). W 2015 przeszła do Zagłębia Lubin, z którym zdobyła wicemistrzostwo Polski (2017; w sezonie 2016/2017 zdobyła dla Zagłębia 117 bramek w 31 spotkaniach) i sięgnęła po Puchar Polski (2017) – w meczu finałowym ze Startem Elbląg (29:26) rzuciła trzy bramki[3]. W sezonie 2017/2018 rozegrała w barwach Zagłębia cztery mecze w Pucharze EHF, w których zdobyła 19 goli.
Reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]W reprezentacji Polski zadebiutowała 21 listopada 2001 w meczu z Jugosławią. Uczestniczyła w czterech turniejach finałowych mistrzostw świata (2005, 2007, 2013, 2017), największy sukces osiągając w 2013 podczas czempionatu w Serbii, w którym rozegrała dziewięć meczów i zdobyła 30 bramek[4], a Polska zajęła 4. miejsce. Na skutek poważnej kontuzji (zerwanie więzadeł krzyżowych w kolanie) nie wystąpiła w Mistrzostwach Świata 2015[5]. 11 grudnia 2017 w meczu Mistrzostw Świata 2017 z Brazylią (29:27) po raz 242 wystąpiła w reprezentacji, stając się rekordzistką pod względem liczby rozegranych spotkań w barwach narodowych (wyprzedziła Bożenę Gniedziuk)[6].
Zagrała również w pięciu turniejach finałowych mistrzostw Europy (2006, 2014, 2016, 2018, 2020). 4 grudnia 2018, po przegranym 23:22 ostatnim meczu fazy grupowej Mistrzostwa Europy 2018 ze Szwecją, poinformowała o zakończeniu kariery reprezentacyjnej[7]. Latem 2019, nowy selekcjoner kadry – Arne Senstad namówił ją po powrotu, powołując na spotkania eliminacyjne do Mistrzostw Europy 2020[8]. W grudniu 2020 wystąpiła w Mistrzostwach Europy 2020. Ostatni mecz w kadrze narodowej rozegrała 7 grudnia 2020 w duńskim Koldingu (remis 21:21 z Niemkami). Łącznie w reprezentacji seniorek wystąpiła 266 razy, zdobywając 728 goli (drugie miejsce pod tym względem w historii polskiej kadry).
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W szkole podstawowej oprócz piłki ręcznej uprawiała też lekkoatletykę. Jest absolwentką Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Gliwicach[5]. Zamężna z byłym piłkarzem nożnym i trenerem Wojciechem Grzybem, z którym ma córkę Amelię[9].
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]Zagłębie Lubin
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwa Polski: 2016/2017, 2017/2018, 2018/2019, 2019/2020
- Puchar Polski: 2016/2017, 2018/2019
Reprezentacja Polski
[edytuj | edytuj kod]- 4. miejsce w mistrzostwach świata: 2013
Indywidualne
[edytuj | edytuj kod]- Królowa strzelczyń Ekstraklasy: 2008/2009 (Piotrcovia Piotrków Trybunalski; 206 bramek)
- 3. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelczyń Superligi: 2011/2012 (Ruch Chorzów; 196 bramek)
- 7. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelczyń Superligi: 2013/2014 (Start Elbląg; 135 bramek)
- Najlepsza lewoskrzydłowa Ekstraklasy/Superligi według Sportowych Faktów: 2008/2009, 2011/2012, 2012/2013, 2013/2014[10]
- Sportowiec Roku Ziemi Piotrkowskiej: 2006, 2007, 2009[11]
Udział w turniejach mistrzowskich
[edytuj | edytuj kod]Turniej | Edycja | Mecze | Gole | Miejsce | Źródło |
---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwa świata | 2005 | 5 | 2 | 19. | [12] |
2007 | 8 | 29 | 11. | [13] | |
2013 | 9 | 30 | 4. | [4] | |
2017 | 7 | 35 | 17. | [14] | |
Mistrzostwa świata | 29 | 96 | — | — | |
Mistrzostwa Europy | 2006 | 6 | 16 | 8. | [15] |
2014 | 6 | 10 | 11. | [16] | |
2016 | 3 | 14 | 15. | [17] | |
Mistrzostwa Europy | 15 | 40 | — | — | |
Razem | 44 | 136 | — | — |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kinga Grzyb: Walczyć o najwyższe cele | Lubin - Portal Miasta [online] [dostęp 2022-12-23] (pol.).
- ↑ Kinga Grzyb [online], Encyklopedia Warmii i Mazur [dostęp 2022-12-23] (pol.).
- ↑ Metraco Zagłębie Lubin zdobywcą PGNiG Pucharu Polski kobiet!. zprp.pl, 20 maja 2017. [dostęp 2017-11-07].
- ↑ a b Raport z mistrzostw świata w Serbii 2013. archive.ihf.info. [dostęp 2022-01-23]. (ang.).
- ↑ a b Robert Czykiel: Kinga Grzyb. Dla rodziny odłożyła sportowe ambicje. W kadrze zawsze była gwiazdą. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2018-12-05]. (pol.).
- ↑ Polki po wygranej z Brazylią 17. na MŚ piłkarek ręcznych. rp.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-12)].
- ↑ Maciej Wojs: Pożegnanie rekordzistki. Kinga Grzyb zakończyła występy w reprezentacji Polski. sport.tvp.pl. [dostęp 2018-12-05]. (pol.).
- ↑ Maciej Wojs: Powrót, jubileusz i łamiący głos. Kinga Grzyb wróciła do kadry i śrubuje swój rekord. sport.tvp.pl. [dostęp 2019-09-27]. (pol.).
- ↑ Wojciech Todur: Hitowy transfer Ruchu. Przesądziła miłość piłkarza i piłkarki. I niemowlę. sport.pl, 20 czerwca 2011. [dostęp 2017-11-07]. (pol.).
- ↑ Maciej Brum: Siódemka sezonu ekstraklasy kobiet. sportowefakty.wp.pl, 30 maja 2009. [dostęp 2017-11-07]. Łukasz Wojtczak: Siódemka sezonu Superligi Kobiet. sportowefakty.wp.pl, 5 czerwca 2012. [dostęp 2017-11-07]. Łukasz Wojtczak: Siódemka sezonu PGNiG Superligi Kobiet. sportowefakty.wp.pl, 21 maja 2013. [dostęp 2017-11-07]. Łukasz Wojtczak: Siódemka sezonu PGNiG Superligi Kobiet. sportowefakty.wp.pl, 11 czerwca 2014. [dostęp 2017-11-07].
- ↑ Daniel Koczwarski: Kinga Polenz Sportowcem Roku Ziemi Piotrkowskiej. sportowefakty.wp.pl, 14 lutego 2010. [dostęp 2017-11-07].
- ↑ Raport z mistrzostw świata w Rosji 2005. archive.ihf.info. [dostęp 2022-01-22]. (ang.).
- ↑ Raport z mistrzostw świata we Francji 2007. archive.ihf.info. [dostęp 2022-01-23]. (ang.).
- ↑ Raport z mistrzostw świata w Niemczech 2017. archive.ihf.info. [dostęp 2022-01-23]. (ang.).
- ↑ Raport z mistrzostw Europy w Szwecji 2006. eurohandball.com. [dostęp 2017-11-07]. (ang.).
- ↑ Raport z mistrzostw Europy w Chorwacji i na Węgrzech 2014. eurohandball.com. [dostęp 2017-11-07]. (ang.).
- ↑ Raport z mistrzostw Europy w Szwecji 2016. eurohandball.com. [dostęp 2017-11-07]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Archiwum rozgrywek. zprp.pl. [dostęp 2017-11-07].
- Kinga Grzyb. eurohandball.com. [dostęp 2017-11-07]. (ang.).
- Władysław Zieleśkiewicz, 90 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. Związek Piłki Ręcznej w Polsce, Warszawa 2008.