Klawicyterium – Wikipedia, wolna encyklopedia

Klawicyterium z 1751 roku w Muzeum Instrumentów Muzycznych w Brukseli (bud. A. Delin).

Klawicyterium (clavicytherium) – rodzaj klawesynu, w którym struny są ustawione pionowo, a nie poziomo. Były one popularne w XVI wieku i XVII wieku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 161. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
  • The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).