Kościół Świętego Krzyża w Oborzanach – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół Świętego Krzyża w Oborzanach
	nr rej. 494 z dnia 22.12.1965
	kościół filialny
Państwo	Polska
Miejscowość	Oborzany
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dębnie
Wezwanie	Świętego Krzyża
Historia
Data zakończenia budowy	XIV w.
Data poświęcenia	1966
Fundator	prawdopodobnie chwarszczańscy templariusze
Dane świątyni
Styl	gotycki
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Krzyża w Oborzanach
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Świętego Krzyża w Oborzanach
	Położenie na mapie powiatu myśliborskiego Kościół Świętego Krzyża w Oborzanach
	Położenie na mapie gminy Dębno Kościół Świętego Krzyża w Oborzanach
	52°44′17″N 14°39′57″E/52,738056 14,665833

Kościół Świętego Krzyża w Oborzanach – kościół filialny parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Dębnie.

Opis

Gotycki kościół orientowany, salowy, z ryglową wieżą wyprowadzoną z korpusu. Wyposażenie w większości XIX-wieczne: drewniane empory organowe i boczne, wsparte na wielobocznych kolumnach; świeczniki oraz krucyfiks z XVIII w. nad ołtarzem.

Historia

Zbudowany w XIV w. z kamieni polnych, o charakterze obronnym, prawdopodobnie z fundacji templariuszy. Pierwsza wzmianka o istnieniu parafii w Oborzanach pochodzi z 1300 r.; proboszczem był Herman, przełożony klasztoru w Myśliborzu^[2]^[3]. Wybudowanie kościoła w już XII w. przypisuje się również cystersom^[4]. Od XVII w. kościół należał do parafii ewangelickiej w Dębnie. W 1712 r. dobudowano ryglową wieżę, w XIX w. kruchtę^[5]. Od 1946 r. kościół filialny parafii rzymskokatolickiej św. Apostołów Piotra i Pawła w Dębnie.

W świątyni znajdował się ołtarz skrzydłowy z 1562 r. z malowidłami Lucasa Cranacha Młodszego, namalowany dla margrabiny Katarzyny Brunszwickiej, który drogą wymiany za dzwony w XIX w. trafił do Oborzan. Po II wojnie światowej ołtarz uznano za zaginiony, został odnaleziony w 2001 r. na strychu kościoła przez regionalistę z Dębna, Lecha Łukasiuka^[6]; przekazany do konserwacji, gdzie znajduje się do dziś^[7].

Przypisy

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .
↑ Plebanus in Obern et prepositus in Soldyn
↑ Edmund Burzyński: Zakon rycerski templariuszy na ziemiach Polski piastowskiej i na Pomorzu Zachodnim. Wydawnictwo Templum, 2010, s. 82.
↑ Kreis Königsberg/Neumark. Erinnerungen an einen ostbrandenburgischen Landkreis. Berlin/Bonn: Westkreuz-Verlag GmbH, 1996, s. 299.
↑ Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka MUZA SA, 2001, s. 296. ISBN 83-7200-583-4.
↑ Karty z dziejów Dębna. Dębno: PPH "Zapol" Dmochowski Sobczyk, 2005, s. 286. ISBN 83-60140-35-9.
↑ Strona parafii pw. św. Ap. Piotra i Pawła w Dębnie. [dostęp 2013-09-21].

[1] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .

[2] Plebanus in Obern et prepositus in Soldyn

[3] Edmund Burzyński: Zakon rycerski templariuszy na ziemiach Polski piastowskiej i na Pomorzu Zachodnim. Wydawnictwo Templum, 2010, s. 82.

[4] Kreis Königsberg/Neumark. Erinnerungen an einen ostbrandenburgischen Landkreis. Berlin/Bonn: Westkreuz-Verlag GmbH, 1996, s. 299.

[5] Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka MUZA SA, 2001, s. 296. ISBN 83-7200-583-4.

[6] Karty z dziejów Dębna. Dębno: PPH "Zapol" Dmochowski Sobczyk, 2005, s. 286. ISBN 83-60140-35-9.

[7] Strona parafii pw. św. Ap. Piotra i Pawła w Dębnie. [dostęp 2013-09-21].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]